Fuck, I know I'm in love. II (DUTCH)

--43

Alleen hiervoor al wil ik naar Amerika^

Wooooooah nog een hoofdstuk in David's point of view want ik heb geen inspiratie voor Rachel's levensstruggles meer!!!
Tof doei

David p.o.v.

Is het raar dat ik langzamerhand gek word?
Als in, hoe langer ik met Rachel ben, hoe gekker.
En dan niet gek van gestoord - oké, misschien dat ook een beetje -, maar gek van vrolijk.
Gek van zoveel glimlachen dat je zo vrolijk word dat je van je stoel wilt springen en wilt dansen.
Maar dat gebeurt waarschijnlijk alleen bij mij.

Dus dat gebeurde er na een uur.
We hadden een uur gepraat, ik werd gek, en toen moest ik pauze houden omdat ik wist dat ik haar anders af zou schrikken. Geez.

"Uhm, ik ga even naar de wc."
Of had ik toilet moeten zeggen? Nope, ik haat dat woord.
Rachel fronste. "Wat? Vind je me niet leuk meer?"

Ik glimlachte en schudde mijn hoofd. "Ik zal terug komen, beloofd."
Ze glimlachte terug en knikte. "Als je de belofte maar niet verbreekt."

Nooit zal ik een enkele belofte meer breken bij jou.
Dus ik stond op en liep weg, begon als een malloot water in mijn gezicht te plenzen toen ik in de rare kleine enge badkamer belandde.

Fuck ik hou van haar.
Als in ik ben zo verliefd dat ik niet wist dat dat überhaupt nog kon.
Als in ik ben zo verliefd dat ik haar nú wil zoenen.
Als in ik ben zo verliefd dat ik niet meer weet hoe ik me moet gedragen waardoor ik me als een gek ga gedragen.

Maar nee, ik kan haar niet zoenen. Ik kan haar niet verplichten om me leuk te vinden. Ik kan haar moeilijk wegtrekken van Andrew.
Ik gunde haar een goed leven, ook al was het zonder mij. Maar liever met mij.

Ik keek in de spiegel en zuchtte. "Dude, je hebt het fucking verknalt."
Drie jaar geleden.

Ik droogde mijn gezicht, haalde diep adem en liep terug.

Toen ik Rachel zag stopte alles in mijn lichaam even, slikte ik, en liep ik verder.
"Kijk eens, beloofd is beloofd." Zei ik terwijl ik ging zitten.
Ga dit niet lopen verkloten. Niet vandaag. Een keer.

"Zullen we ergens anders heen gaan? Ik bedoel-, o god-, als in ergens iets gaan doen.., ik bedoel-, niet dat! Sorry,"
Ik lachte. "Geen zorgen, ik weet wat je bedoelt."

Rachel en haar praatskills waren af en toe best grappig. En dan zeker als ze zich er dood voor schaamde.
Ze glimlachte beschaamd.

"Wat wil je gaan doen? We kunnen naar.., I don't know, wil je iets gaan eten?"
Rachel keek op haar mobiel om de tijd te checken en haalde haar schouders iets te nonchalant op en grijnsde toen. "Nou, ik héb best wel honger...,"

Ik glimlachte. "En waar wil Rachel heen?"

"Uhm," ze beet grijnzend op haar vinger en zei toen; "ik heb totaal geen problemen met iets zoals In 'n Out, of, Mac Donalds, of zo........,"

+

Rachel en fastfood, dat is me wat.

"Weet je, Andrew háát ongezond eten. Serieus, nog even en ik krijg anorexia van al de shakes en vieze salades die hij me geeft." Zei Rachel nadat ze een hap van haar burger had genomen, met volle mond dus.
"Wist je dat Andrew pindakaas haat? Nog meer als er nootjes inzitten! Wie haat pindakaas nou? Omg, dit is zo lekker." Ze nam nog een hap van haar burger.
Ik grinnikte en at een frietje. "Ik ben blij dat je er van geniet." Grijnsde ik terwijl ik naar haar keek.
"Wat?" Vroeg ze geschrokken.
"Er zit wat," ik wees naar mijn mondhoek om te laten zien waar het zat.
"Oh," ze veegde haar mond schoon met haar hand en nam daarna nog een hap, wat me liet glimlachen.