Fuck, I know I'm in love. II (DUTCH)

--32

Andrew en ik waren niet meer zoals eerst.
Ik hield hem op afstand, bang dat hij me pijn zou doen. Ik wist alleen niet of dat mentaal of lichamelijk zou zijn.

Toen hij drie dagen na onze 'goedmaking' mijn blauwe plekken zag moest hij even slikken en vragen of hij dat had gedaan.
Toen ik ja zei, keek hij weg.
Ik zei dat het niet uitmaakte. Hij zei van wel.
Ik heb hem net zo lang overgepraat tot hij opgaf over het feit dat het wat uitmaakte. Ik vertelde hem dat het mijn fout en mijn eigen schuld was. Mijn straf.

Ondanks Andrew die voorzichtig met me was alsof ik millimeter-dun glas was, probeerde ik hem zoveel mogelijk te ontwijken. Ik wilde niet meer dat hij me aanraakte. Ik was bang.

Dat is ook de reden waarom we nu in al drie weken geen sex gehad hadden. De ene keer gebruikte ik de excuus dat ik ongesteld was, dan weer hoofdpijn, moe, ga zo door.

We planden de bruiloft. Ik wist niet meer wat ik wel en niet wilde en liet Andrew alle beslissingen maken. De jurk waarvan ik me herinner aan David gevraagd te hebben hem uit te kiezen had ik nog niet, maar ik was niet van plan hem erbij te betrekken. Ik durfde geen contact meer op te nemen met hem, bang dat alles overnieuw zou beginnen.

Toen Addison vroeg om naar hun pre-zomer barbecue feest te komen, wilde Andrew eerst niet. Ik wist wel waarom; David.
David was de reden waarom ik er juist heen wilde, ik wilde hem zien en met hem praten en zeggen dat alles goed was.
Ik probeerde Andrew over te halen.
We gingen niet.

+

Andrew was jarig.
Het was zijn verjaardag.
Hoe groot de verleiding was David uit te nodigen?
Heel groot.
Of ik dat hem gevraagd had?
Misschien.

"Wat als ik David nou uitnodig, dan kunnen jullie een nieuwe start maken en zie je dat hij helemaal niet zo erg is als je denkt."
Nope, dat heeft niet gewerkt.

Een dag lang nep-vrolijk doen en dezelfde avond sex hebben zonder dat je dat eigenlijk wilt is vreselijk.
Ik wist niet meer wat ik wel en niet wilde.

Wat had ik gedaan?

Q&A time!
Ik ga ze misschien een klein beetje mysterieus beantwoorden want ik wil niet alles verklappen:)

Voor Rachel;
Waarom ben je bang voor Andrew ook al hou je heel veel van hem?
Ik weet niet of dat uit te leggen is zonder het zelf mee te maken.
Als je heel veel van je hond houdt, maar hij bijt, hoe moeilijk is het dan om hem weg te doen? Ik weet dat dat de stomste vergelijking ooit is, maar met Andrew werkt het hetzelfde. Ik hou van hem, hij houdt van mij, hij is lief en aardig, maar als hij geïrriteerd of boos wordt gaat hij slaan, net als honden dan zouden gaan bijten. Ik ben bang dat hij gaat slaan, net als je bang bent dat je hond je opnieuw zal bijten, maar zolang je niks fout doet doet hij ook niets fout en kan ik niet niet van hem houden.

Wat is er tussen jou en David aan de hand?
Ik bedoel, ik denk dat we vrienden zijn...

Waar is je grote bek gebleven?
Die heb ik nog steeds, alleen niet tegenover Andrew. Dat maakt alles alleen maar tien keer erger.

Waarom blijf je bij iemand waarvoor je bang bent en die je pijn doet?
Ik hou van hem ik hou van hem ik hou van hem.

Waarom vertel je niks aan Addison?
Als ik zoiets vertel aan Addison wordt ze woedend. Ik wil niet dat ze zich zorgen maakt over mij, ze maakt zich al over genoeg dingen zorgen en ik wil daar niet een ding in zijn. Ik ben een vriendin, een vriendin hoort je vreugde te brengen, niet zorgen.