Fuck, I know I'm in love. II (DUTCH)

2. 19--

Toen ik terugreed naar huis (of; David's appartement) was ik blij en opgelucht en kon niks mijn dag nog ruïneren.

Dus toen ik thuiskwam omhelsde ik David en gaf ik hem een kus en een beetje verward hield hij zijn handen op mijn rug.
"Wat is hier gebeurd?"

"Ik ben vrolijk."
"Ben je dronken?"

Ik liet hem los en grijnsde. "Nee, ik ben gewoon blij dat ik jou heb."

David trok een wenkbrauw op. "O nee, wiet? Wat heb je genomen?"
"Niks! Ik hou gewoon van je!"

"Oh," zei hij met een sullige grijns.

Toen ik hem aankeek en hij nog stond te grijnzen trok ik een wenkbrauw op.

"Cocaïne? Ik heb je dat alleen nog nooit zien ge-"
"Nee! Gewoon vrolijk." Zei ik terwijl ik hem een duw gaf waardoor hij lachte.

Ik ging op de bank zitten.
"Wat zei Addison?"

Ik haalde mijn schouders op. "Ze liet me alles vertellen en daarna heeft ze zo'n twintigduizend vragen gesteld. Ze was positief."

Hij glimlachte. "Mooizo."

"En ze zei dat ze ons terug bij elkaar wilde hebben," zei ik zonder weg te kijken om zijn reactie te peilen.
Hij fronste, opende zijn mond, bedacht zich toen en sloot het. "Heb je iets gezegd?"

"Nee..,"
Hij trok een wenkbrauw op en ik lachte even. "Echt niet, ik zweer het."

"Ik wil-," David zuchtte. "Was het eenmalig?"

Ik sloeg dicht, knipperde mijn ogen een paar keer en zei; "weet ik niet. Wat denk jij ervan?"

"Ik denk dat je dat wel weet."

Ik keek weg. "Juist..," mompelde ik.
Was het eenmalig? Nee.
Maar om het nu ineens te moeten zeggen was een stuk moeilijker dan je zou verwachten.

"Ik-, nee, het was niet eenmalig. Ik denk dat ik van je hou, eigenlijk weet ik het zeker, maar we kunnen het nog niemand vertellen."

David keek me zwijgend aan en ik legde mezelf uit; "ik bedoel, als ik een week na mijn niet doorgegaande bruiloft met een ander loop..,"

David glimlachte kleintjes en knikte, streek een pluk haar weg uit mijn gezicht. "Dus je wilt het weer geheimhouden?"

Heel langzaam haalde ik mijn schouders op. "Ja?"

"Gelukkig hebben we daar ervaring mee." Grijnsde hij. Ik glimlachte en keek weg.
Oké, je kunt weer ademen, zie hier; nu heb je wat je wilde.
Maar wilde ik dit?
Ja!
Nee!
Wat?!
Ik was blij dat we het geheim hielden, voorlopig. Ik wist namelijk niet eens zelf of ik het ooit zou willen delen. Ik wist namelijk niet of ik David's hand in het openbaar vast durfde te houden zonder me schuldig te voelen.
En dat terwijl Andrew mij bedroog.

"Een ding," zei David.
Ik keek terug naar hem. "Je ouders kwamen langs, sorry...,"

"Wat? Wat is er gebeurd?"
Ik kreeg een hartverzakking holy shit.

David grijnsde klein en onschuldig en zei; "ze wilden met je lunchen, en toen zei ik dat je er niet was, en toen zeiden ze wanneer wel, dus ik zei vanavond, en ik denk dat ik toen heb toegestemd om mee uit eten te gaan samen met jou, met hen."

Ik kreunde vermoeid. "O nee toch, maak je nu een grapje?"

"Nope."

"Da-have!" Ik keek naar hem en hij grinnikte.

"Fuck you."
"Oké. Wanneer?"
"Omg, stop."
"Ik bedoel, ik heb geen moeite m-,"
"Dave!"
"Wat? Ik dacht dat je mis-,"
"Ik ga geen sex met je hebben voordat ik uit eten ga met mijn ouders tegenover wie ik iets moet verbergen!"
"Waarom niet? Gaat makkelijk,"
Ik lachte en schudde mijn hoofd. "Nope! Nope!"
Ik bedoel. Het was niet dat ik moeite met David had, maar wel met het feit dat ik daarna met mijn ouders uit eten moest.

"Na het eten dan?"
"Misschien."
"Je weet dat misschien ja betekend, toch?"
Ik rolde mijn ogen. Nu wist ik niet meer wat ik moest zeggen.

Ik hou van hem.
Eindelijk wist ik het.

V & C & follow.