Fuck, I know I'm in love. II (DUTCH)

--7

U guys, noem eens wat leuke acteurs én actrices

"Wat is er?" Vroeg Andrew terwijl ik op de bank zat.
Ik fronste. "Wat zou er moeten zijn?"

"Je bent veel stiller dan normaal en je bent afstandelijk,"

Oké, nu niet koppig gaan lopen katten, dan krijg je sowieso ruzie.

"Er is niks, ik ben gewoon moe."

"Je bent de afgelopen paar dagen steeds om 9 uur al naar bed gegaan."

"Ik moet vroeg op."

Hij fronste. "Ik ook, ik ga later naar bed, ik ben niet moe."

"Gaan we nu een discussie voeren over de hoeveelheid dat ik slaap?"

"Ik zeg alleen dat ik je niet bepaald gezellig vind." Hij kon zo rustig en tegelijkertijd onderdrukkend klinken. Serieus, ik durfde nooit tegen hem te schreeuwen, omdat hij nooit terug schreeuwde; hij praatte dan altijd in zo'n rustige angstaanjagende stem.

"Nou, jij bent ook niet altijd even gezellig." Mompelde ik onverstaanbaar onder mijn adem door terwijl ik wegkeek.

Andrew zuchtte. "Is het David?"

"Wat?!"

"David, komt het door hem?"

"Wat? Of ik moe ben door David? Hoe kan hij me nou weer moe maken?" Vroeg ik fel. Calm down Rachel.

"Sinds Chloe's verjaardag doe je zo; anders."

"Nou, dat heeft niks met David te maken."

"Weet je dat zeker."

"Ja, jezus."

Hij klemde zijn kaken op elkaar - o ja, hij had er een hekel aan als ik schold, dat hoorden meisjes niet te doen, volgens hem - en zuchtte.

"Misschien is het een goed idee als je met hem gaat praten."

"Heb je dit met Addison zitten plannen of zo?"

"Nee! Wat?"

"Je hebt zojuist gezegd dat je wilt dat ik met mijn ex ga praten, weet je dat?"

"Nathan zegt dat hij een goeie gast is."

"Goeie gast." Mompelde ik hoofdschuddend. Dat is hoe je mensen tegenwoordig benoemt; als goeie gasten.

"Ga met hem praten." Zei Andrew.
"Waaróm?"
"Zodat je dingen kunt afsluiten voor jezelf."
"Ik hoef niks af te sluiten, snap dat dan."
"Doe het dan voor mij."

Ik zuchtte en keek weg. Zodra hij dat zei; doe het dan voor mij, kon ik geen nee meer zeggen. Ik hield van hem en ik had alles voor hem over.

"Dat is een heel gemeen ding om te zeggen, weet je."

Andrew grijnsde en gaf me een kus. "Soms doe jij ook wel eens gemene dingen, weet je." Zei hij plagend.

Ik keek weg en rolde mijn ogen, proberend niet te glimlachen of grijnzen maar falend.

"Dus, ga je het doen?" Vroeg Andrew terwijl hij me aankeek.
Ja jezus hoe moet ik nu nee zeggen.

"Sure, ooit." Zei ik terwijl ik wegkeek.
Over zestig jaar, als ik de 85 zal halen.

Andrew knipte in zijn vingers waardoor ik weer naar hem keek en hij trok zijn wenkbrauwen op. "Ooit?"

"Uhu,"

"En wanneer is die ooit, dan?"

Ik haalde mijn schouders op. "Weetikveel, als ik er zin in heb."