Fuck, I know I'm in love. II (DUTCH)

2. 5--

De volgende dag wilde ik met Andrew praten.
Niet zoals gister, maar echt, dit keer. Zoals 2 volwassenen dat zouden doen. Geen geschreeuw, geen gehuil, gewoon praten.

Dus nog voordat David wakker was was ik al weg, een briefje voor hem achterlatend over dat ik even weg was en later terug zou komen.

Ik reed naar huis, want het was nog steeds mijn huis, en opende de deur hopend dat Andrew al wakker was. Nu was Andrew een ochtendpersoon, maar je weet maar nooit.
Ik hoopte trouwens ook niet dat ik hem in bed met iemand anders zou vinden, maar dat was mijn onzekere brein die doordraaide.

Andrew was wakker; hij stond in de keuken, en op een afstandje van hem vandaan bleef ik staan. Hij had me niet door en ik sloeg mijn armen langzaam over elkaar en drukte ze in mijn buik om de zenuwen te stillen.

Andrew schrok toen hij me zag en zei; "had je niet kunnen zeggen dat je daar stond?"

Ik haalde mijn schouders op en zei; "ik wil praten, kan dat?"
"Ik dacht dat je uitgepraat was?"
"Blijkbaar niet. Kun je minder dan een half uur van je tijd aan me besteden om wat vragen te beantwoorden?"

Andrew knikte en ik ging op de bank zitten, wachtte tot hij ook zou komen. Hij bleef echter staan, leunde tegen het aanrecht en keek naar me. "Waar wil je over praten?"

"Ik wil weten waarom je het gedaan hebt."
Andrew zuchtte. "Moet dit?"
"Vind je niet dat ik de waarheid verdien?"

"Ja, sure. Uhm, ik weet het niet, om eerlijk te zijn."
Ik trok een wenkbrauw op. "Je wéét het niet?"

"Toen je met David begon af te spreken voelde ik me.., meer buitengesloten. Nee, er was niks mis. Je deed niks mis en je was lief en aardig en je probeerde me te betrekken, maar ik denk dat ik in die tijd steeds meer van je weg groeide. Ik werd afstandelijk en vond je niet zo leuk meer als eerst maar ik kon het niet maken om het uit te maken met je toen je nog zo blij was. Toen ontmoette ik.., nou, dat weet je nu wel, en ik begon gevoelens te krijgen, en ik begon nog afstandelijker van je te worden, en ik durfde het je gewoon niet te vertellen."
Ik begroef mijn gezicht in mijn handen en zuchtte. "Je dúrfde het me niet te vertellen?"

"Je leek zo blij en ik wilde het niet verpesten."
"Dus dan ga je maar stiékem vreemd achter mijn rug om, me laten denkend dat je van me houdt en met me wilt tróuwen?" Zei ik terwijl ik naar hem keek.

Hij slikte. "Zoiets."

"Dus je had de ene dag sex met haar en daarna weer met mij?!"

Andrew zweeg.

"Dat is echt een klootzakactie, Andrew."
"Het spijt me."
"En ik had nooit verwacht dat jíj zoiets zou doen. Ik walg."

"Dus, David? Je begon steeds vaker af te spreken en dat is niet verdacht?"
"Je zei dat het goed was! Bovendien deed ik het niet stiekem achter je rug!"
Op de keer na dat ik wegliep toen we bij Nathan en Addison waren, dan.

"Dus je hebt nooit..., je weet wel,"
"Nee, Andrew. Dat heb ik niet gedaan. Ik, iemand met respect, maak het eerst uit voordat ik met iemand naar bed ga."
Andrew keek weg en klemde zijn kaken op elkaar.

"Dus nu ben je verliefd op haar?"
Andrew keek naar me en sloeg zijn ogen neer. "Ik zal gaan. Morgen ben ik weg, en je hoeft me nooit meer te zien, oké?" Hij klonk serieus. Niet boos, hij meende het; dat hij zal gaan.

"Denk je dat ik in dit huis wil blijven? Ìk zal gaan, blijf jij maar lekker hier. Misschien kan je je vriendinnetje dan uitnodigen, neuken in het bed waar je met je bijna-vrouw in hebt gelegen."

Andrew keek zuchtend weg. "Waar wil je heen gaan?"

"Ik zoek wel wat uit."

"Ga je bij David wonen?"
"Wat kan jou dat schelen? Je vind me niet meer leuk toch? Wat kan het jou dan schelen of ik wel of niet bij hem slaap?"

Hij klemde zijn kaken nog eens op elkaar en wiebelde met zijn been. "Je hebt gelijk."

"Ik kom binnenkort mijn spullen ophalen."
Hij knikte zacht.

"Voor voorlopig ga ik nu alvast wat dingen pakken."
Hij knikte opnieuw en ik stond op. Ik kon er niet tegen dat hij niet tegen me schreeuwde of niet boos was, omdat ik nu geen reden had om tegen hem te schreeuwen.
Even bleef ik staan, kreeg ik medelijden met hem, realiseerde ik weer dat hij vreemd was gegaan en dus een klootzak was en liep ik naar boven.
Ik pakte een van mijn koffers, propte er kleren in, liep naar de badkamer en propte er al mijn spullen in en keek naar het potje antidepressiva wat in het kastje stond. Ik pakte het, deed alles wat ik nodig had in mijn koffer en ritste het dicht. Daarna liep ik ermee naar beneden, keek ik even naar Andrew en liep ik weg naar buiten.

Dag, Andrew.
Ik ben klaar met je, Andrew.
Het is genoeg geweest, Andrew.

V & C & follow.