Fuck, I know I'm in love. II (DUTCH)

--45

Toen ik thuis kwam was ik blij en toen ik Andrew zag voelde ik me schuldig.
Waarom schuldig? Omdat de gedachten van David zoenen nog geen half uur geleden door mijn hoofd waren gegaan.

"Hey," zei ik terwijl ik mijn armen van achter om hem heen sloeg. Hij schrok en keek naar me. "Hey. Kun je me misschien loslaten? Was het leuk?"
Mijn eigen vriendje wilde niet eens met me knuffelen.

Ik deed echter alsof ik het niet erg vond, liet hem los en knikte. "Ja, het was leuk."

"Oké. Tof. Je hebt zeker al gegeten?"
Ik knikte en hij knikte terug en gaf me een kus op mijn voorhoofd. "Ik ga douchen." Zei hij.

"Net als ik thuis ben gekomen? Kun je niet even, praten of zo?"
"Ik wist niet hoelaat je thuis zou zijn, ik wilde gaan douchen, toen kwam jij."

Ik zuchtte. "Oké, prima. Succes ermee."

Andrew trok een wenkbrauw op. "Ben je nu boos?"

Ja. En geïrriteerd. Ik kom thuis, het eerste wat je doet is vragen of ik je los kan laten. Dan moet je ineens plotseling douchen. What the fuck.

"Nee, ik ben niet boos." Mompelde ik terwijl ik naar hem keek.
Hij bleef naar me kijken en ik zuchtte, pakte zijn armen en draaide hem om. "Kom op, ga douchen." Zei ik terwijl ik hem wegduwde.

"Alright, ik ga al." Zei Andrew terwijl hij begon te lopen. Ik keek hem na, mijn armen over elkaar, en zuchtte.
Nou, mijn humeur was beter toen ik nog buiten was, in de kou en regen.
Waarom vroeg Andrew niet meer? Wilde hij dan niet weten wat ik allemaal met mijn ex uitgespookt had? Was hij dan niet een heel klein beetje jaloers?
Geez.

+

Ik als Rachel zijnde wilde iedereen tevreden houden. Dus de volgende dag maakte ik ontbijt voor Andrew en deed ik lief voor hem ook al ontweek hij mijn liefde.
Kon hij rúiken dat ik David le-
Wacht.
Wat ik wilde zeggen,
David,

Vond ik David leuk?

Want, dat kan niet.
Want, hij is mijn ex.
Want, ik ga trouwen.
Want, ik ben verliefd op Andrew.
Want, ik vind Andrew leuk.

Maar Andrew was saai, ontweek me en was mega-afstandelijk.
Waarom maak ik Andrew altijd zo zwart?
Ik hou van Andrew. Punt. Ik kan het niet meer zomaar veranderen.
David? Verleden tijd.

Fuck.

Serieus, David is alleen een vriend.

Fuck.

Vond ik hem leuk?
Nee.
Een beetje.

Over minder dan anderhalve week ga ik trouwen, what the fuck, Rachel.
What the fuck, lichaam.
What the fuck, hersenen.
Blijf bij Andrew. Neem gewoon de goede beslissing, voor één keer.

"Andrew?"
Andrew keek op.
"Ik hou van je."

Dus, wat denken jullie?
Vind Rachel Andrew echt leuk of maakt ze zichzelf dat wijs? Of is David gewoon bullshit en is ze een of andere vijfentwintig jarige puber?

V & C & follow.