Fuck, I know I'm in love. II (DUTCH)

--5

Nou, lekker veel vertrouwen hebben jullie in Andrew zeg..., 😝

Ik ben al bijna bij hoofdstuk 60 met schrijven, en heb pas vijf hoofdstukken geupload nu. Maar, een hoofdstuk per dag is meer dan genoeg! 😌

"Raad eens wie er thuis is!" Riep ik terwijl ik de voordeur openzwaaide.

"Is het de kerstman?"

Ik lachte en liep de woonkamer in, waar Andrew op de bank zat. Ik liep naar hem toe en plofte naast hem neer, legde mijn hoofd tegen zijn arm en zuchtte diep.
"Ik ben moe." Zei ik.

"Ik heb je gemist," zei hij terwijl hij mijn slaap kuste.

"Mooi zo." Zei ik.
"Heb je mij ook gemist?"
Ik keek naar hem en grijnsde. "Mwahh,"
We lachten even en ik stopte nadat ik mijn hoofd weer tegen zijn arm had gelegen.

"Heb je al gegeten?"
"Jep."
"Was werk leuk?"
"Nweh,"
"Wil je slapen?"

Het was kwart over 10. Ik had overgewerkt, bovendien is het twintig minuten rijden naar huis sinds ik verhuist ben voor de 272829e keer in de afgelopen paar jaar.

"Dat klinkt geweldig." Zei ik.
Andrew glimlachte. "Wil je dat ik je toestop?"

Nee, ik wil dat je bij me komt liggen totdat ik in slaap ben gevallen.

Ik keek lipbijtend naar hem en knikte. "Prima, ik ga even mijn tanden poetsen en pyjama aantrekken."

Hij knikte en ik stond op, liep naar de badkamer.
Nu zou hij met me mee moeten lopen, gewoon om gezellig te zijn tijdens het tandenpoetsen.

Ik poetste mijn tanden, haalde mijn make-up eraf (ja, omygod, ik droeg make-up) en liep naar de slaapkamer waar ik mijn pyjama aantrok.

"Drew!" Schreeuwde ik naar beneden.

"Ik kom!"

Ik zuchtte zacht, keek even naar de spiegel en jeetje dit was niet echt een manier om indruk op Andrew te maken, kroop alvast onder de dekens.

Ik hoorde hem de trap oplopen en hij zwaaide even toen hij de slaapkamer inliep. "Are you ready voor Andrews bed-instop-kunsten?"

Ik knikte en hij liep naar me toe, glimlachte kleintjes en trok de dekens recht.

"Wacht, ik moet eerst op mijn buik liggen."

Hij keek even naar me en zei; "dat is slecht voor je rug."
Right, daar zeik je al anderhalf jaar over.

"Klopt." Mompelde ik, mijn irritaties verbergend, terwijl ik me op mijn buik rolde.

Andrew en ik hadden nooit ruzie. We hadden het een keer gehad, en sindsdien durf ik het niet eens meer; ook maar het kleinste ding doen dat ruzie kon veroorzaken.

Toen ik op mijn buik lag stopte hij me in en gaf hij me een kus.

"Kun je niet bij me komen liggen?" Vroeg ik.
"Ik ben nog klaarwakker."
Ik zuchtte zacht. "Right."
Hij glimlachte. "Welterusten."
"Welterusten."

Hij liep weg, deed het licht uit en liep verder naar beneden.

Ik zuchtte en sloot mijn ogen. Ga nu maar slapen, het heeft toch geen zin om jezelf op te winden over zulke kleine dingen.

+

De volgende dag werd ik wakker van niks. Juist, niks. Alleen mijn eigen fucking hartverzakking toen ik ineens besefte dat mijn wekker niet af was gegaan.

Ik keek op mijn mobiel, wat zei dat het elf uur s'ochtends was en keek opzij om te ontdekken dat Andrew er niet meer in lag.

Ik moest om negen uur werken verdomme!

Ik sprong mijn bed uit, kleedde me zo snel ik kon aan en rende naar beneden, waar Andrew in de keuken stond.

"Waarom heb je me niet wakker gemaakt?!" Vroeg ik terwijl ik mijn schoenen aantrok.

Hij trok zijn wenkbrauwen op. "Moest dat?"

"Ik heb verteld dat ik om 9 uur moest werken!"

"Oh, sorry."

"Tuurlijk, zeg dat nu." Mompelde ik terwijl ik mijn tas pakte.

"Ik ga." Zei ik. Ruzies vermijden was wat ik tegenwoordig deed.

"Ga je zo weg?"

"Ja, wat is er mis mee?" Zei ik terwijl ik mijn sleutels pakte en mijn wenkbrauwen optilde.

"Je draagt geen eens make-up."

"Moet dat? De enige reden waarom ik dat doe is om-" ik schudde mijn hoofd. "Laat maar, tot vanavond, houvanje." Snel liep ik weg en voordat hij iets kon zeggen had ik het huis al verlaten.

Vermijd de ruzies. Vermijd ze, dat is alles wat je hoeft te doen.

V & C & follow.