Fuck, I know I'm in love. II (DUTCH)

--20

Volgensmij weten best weinig mensen dat dit een spin-off is. Het begon allemaal met Nathan en Addison! Dus als je benieuwd bent naar hoe hun bij elkaar zijn gekomen, Drowned is het boek waar je moet wezen.
Nu we toch naar andere boeken aan het verwijzen zijn, ik heb een nieuw boek en ja leuk als je er een kijkje naar neemt! Hij heet The Butterfly Effect

"Vandaag moet je iets voor me terugdoen." Zei ik terwijl ik op het aanrecht ging zitten.
Hij keek op en trok een wenkbrauw op. "Wat?"
"We gaan pizza maken." Zei ik.

"Pizza?"

"Ja! Leuk?"
Hij wreef over zijn buik. "Dan eet ik alles waar ik zo hard voor train er weer aan."
Ik rolde mijn ogen. "Wat kan mij dat schelen? Ik hou van je ook al ben je 10 keer zo dik."
Hij zuchtte.
"Ik wil je even herinneren aan het feit dat ik gister in een jurkje van toen ik 15 was heb rondgelopen." Zei ik waardoor hij even glimlachte en naar zijn voeten keek.
"Dus je wilt dat, pizza maken?"

"Uhu." Zei ik enthousiast knikkend.

Hij keek me aan en glimlachte toen. "Oké, omdat jij het bent."

+

We gingen naar de supermarkt, ik probeerde Andrew aan het lachen te krijgen maar Andrew is Andrew en hij glimlachte alleen maar.
We kochten 'ingrediënten' reden naar huis en ik was degene die de tas naar binnen tilde omdat ik supersterk ben.
Not.

Binnen zette ik kreunend de tas op het aanrecht van de keuken en Andrew grinnikte. Ik keek naar hem en fronste.
"Kach je mijn spierballen nou uit? Ik ben supersterk, hoor." Ik balde mijn armen en toen je totaal geen spier zag grijnsde ik sullig en liet ik mijn arm zakken. "Supersterk."

Andrew glimlachte. "Veel sterker dan ik."
"Dat klopt." Ik glimlachte en we pakten de tas uit. Het was 6 uur.
"Heb jij honger? Ik heb honger." Zei ik terwijl ik in de keuken ronddraaide.

"Als jij honger hebt kunnen we ze wel maken,"

Ik zuchtte en sloeg mijn armen om zijn middel, keek omhoog. "Ik wil alleen eten als jij ook honger hebt."

Hij zuchtte zacht en haalde een hand door mijn haar. "Ik heb honger."

Ik fronste. "Zeg je dat voor mij of voor jezelf?"

"Laten we gaan koken."

Ik zuchtte en liet hem toen los. "Sure, laten we gaan koken."

Ik kon niet zoveel bereiken bij Andrew. Hij was rustig en het was nogal moeilijk om hem uit die positie te trekken. Ik bedoel, natuurlijk was hij aardig en lief en misschien had ik ook wel iemand nodig die mij kon temmen, maar soms wilde ik hem ontemmen en dat lukte me niet.

Toen we aten keek ik naar hem en trok ik een wenkbrauw op. "Als je niet eet ga ik slaan."

Hij grijnsde, tilde zijn stuk pizza op en nam een hap.
"Lekker?"

Hij knikte, at zijn mond leeg en zei; "alsof ik een bonk vet eet. Maar, het is lekker."
Ik rolde mijn ogen en nam een hap. "Bonken vet heb je soms ook nodig." Zei ik.

Hij glimlachte en nam nog een hap.

"Ik hou van je," zei ik toen.
Hij keek een beetje verbaast en at zijn mond leeg. "Is er iets?"

Ik schudde mijn hoofd en glimlachte even. "Nee, gewoon."

Hij knikte en zei; "ik hou ook van jou.", en het was even of het weer zoals het in het begin was.

V & C & follow.