Fuck, I know I'm in love. II (DUTCH)

--29

Dus,,,, hoe vonden jullie de videoedit?:)

Dat moment dat je de trailer van Miles Teller nieuwste film kijkt en hij in de film DAVID heet. Ik ben obsessed met Miles en I WAS FREAKING OUT

Praten kan op verschillende manieren.
Je kan het rustig doen.
Of lachend.
Of schreeuwend.
Of niet, zoals ik.

Ik durfde niet meer te praten, nou ja, ik durfde het wel, alleen niet tegen Andrew.
Ik durfde hem ook niet aan te kijken of ook maar in dezelfde kamer met hem te zijn, maar dat terzijde.

Ik at niet en ik sliep die nacht in bed, Andrew sliep op de bank, daar ging ik tenminste vanuit, natuurlijk zou hij niet naast me gaan liggen.

Toen ik de volgende dag wakker werd was ik doodsbang om naar beneden te gaan, om Andrew onder ogen te moeten komen.
Ik kleedde me aan, liep naar beneden, liep de woonkamer in waar ik mijn sleutels pakte en realiseerde toen dat ik mijn fucking auto niet had.

Ik kneep de sleutels in mijn hand en draaide me om, wetend dat Andrew naar me keek.
Ik ging hier niet de hele dag blijven staan.

Tijd voor een wandeling.

Even keek ik naar Andrew, nog geen seconde, het was een flits waarin ik zijn ogen opving en ik een steek in mijn hart voelde.
Ik wilde doen alsof er niks gebeurd was, maar dat was onmogelijk.
Ik wilde hem uitleggen dat David en ik niets gedaan hadden, maar dat durfde ik niet. Niet nu.
Ik was bang, omdat hij me zo hatend aankeek.

Dus, ik zei, misschien had ik beter kunnen zwijgen, "ik ga naar Addison. Je weet hoe ze is."
Je weet wel. Straks gaat ze denken dat er wel iets gebeurd is.
Wat waar is.
Ik zit nog achter zijn reet aan te rennen ook.

Andrew! Laat me toch niet in de steek! Ga niet bij me weg!
Liefde is hetgeen wat je de stomste dingen laat doen.

Ik perste mijn lippen op elkaar en draaide me om, liep weg en toen naar buiten. Ik keek vervolgens naar de lege parkeerplaats, en zuchtte.

Daarna begon ik te lopen.
Ik haat lopen. Je bent langzaam en het maakt je moe.
En ja, ik had een taxi kunnen bellen, maar daar was ik te koppig en eigenwijs voor en bovendien wilde ik mezelf straffen door middel van naar mijn auto te lopen. 30 minuten lopen hiervandaan.

Toen ik eindelijk bij mijn auto aankwam, was ik opgelucht.
1. De auto stond er nog.
2. De auto had geen parkeerboete.
3. De auto was ongedeerd.

Ik stapte in, stak de sleutel in het slot, klemde mijn handen om het stuur en zuchtte.
"Fucking trut. Waarom maak je altijd van die stomme fouten?" Zei ik tegen mezelf.
"Je bent echt een bitch. Waarom doe je dit allemaal?"

Ik kreunde en begon te rijden.
Hoe eerder ik bij Addison was hoe eerder ik naar huis kon hoe eerder ik naar bed kon.

Ik belde aan.
De deur ging open.
Ik glimlachte. Nep. Maar dat maakt niet uit.

"Jij bent vroeg," zei Addison met opgetrokken wenkbrauw terwijl ze me binnenliet.

"Ook hallo. Jep, ik was klaarwakker dus ik besloot maar iets nuttigs te gaan doen." Zei ik zo nep-vrolijk dat het me verbaasde dat Addison nog niks doorhad.

Ik liep door naar de keuken terwijl ik praatte. "Ik heb nog niet ontbeten, vind je het erg als ik iets pak? Vast niet." Ik pakte een kom en daarna cruesli en daarna melk en gooide het bij elkaar. Ik deed de kom zo vol dat het bijna overstroomde en Addison gaapte me aan terwijl ik een lepel pakte. "Wat?"

"Niks. Ik had alleen niet verwacht dat je zo vrolijk zou zijn."

"Waarom niet?" Ik nam een hap. Gefrustreerd, maar proberend dat niet te laten overkomen.

"Na wat er gister gebeurd is?"

Ik grinnikte even. "Oh dat. Dat was niks." Zei ik.

"Dat was niet hoe David het beschreef."
"David overdrijft. Dat is zijn werk." Ik at zo snel dat ik mijn kom al bijna leeggegeten had voordat ik het doorhad. Slow down.

Addison beet op haar lip en keek me onderzoekend aan.
"Jezus, wat? Wil je dat ik Andrew bel?"

"Nee, dat hoeft niet." Zei ze.

"Nou dan," mompelde ik terwijl ik wegkeek.

Nadat ik haar gevraagd had om David te vertellen dat ik oké was veranderde ik het onderwerp.
Ik ging zo snel mogelijk zonder het op te laten vallen dat het snel was weg.

V & C & follow.