Fuck, I know I'm in love. II (DUTCH)

2. 42--

Je vraagt je vast af hoe mijn zwangerschap nou precies verliep. Nee?
Ik vertel het je toch.

Laat ik maar gelijk met hetgene beginnen waar iedereen nieuwsgierig naar is ookal zegt hij of zij het niet; sex.
Ik bedoel, eerst hadden we sex.
Toen, toen mijn buik wat dikker werd, vonden we het eigenlijk best raar dat we sex hadden terwijl er een baby in mijn buik zat.
Toen hadden we alsnog seks.
Toen stopten we toen mijn buik zo groot was dat we beide de slappe lach kregen omdat we zo faalden. Het werkte niet meer. Bovendien had ik er lang niet zoveel zin meer in als eerst.

David was heel lief. Hij praatte tegen mijn buik, zong voor mijn buik, gaf kusjes op mijn buik, liet 'mijn buik' liedjes horen.
Hij hield zijn hand op mijn buik zodra ik zei dat de baby schopte, glimlachte elke keer weer.
Hij zong nog meer, neuriede nog meer, ging op mijn borst liggen en tekende vormpjes met zijn vinger over mijn buik. Tekende op mijn buik.
Hij deed alles wat ik vroeg als ik het niet kon. Hielp me. Steunde me. Hield van me zelfs als ik chagrijnig was omdat ik zwaar slaaptekort kwam omdat ik niet meer op mijn buik kon slapen.
Hij was heel lief. Ik had niemand anders gewild om hiermee doorheen te gaan.

Mijn ouders stuurden elke week weer een nieuw setje kleren voor de baby.
"We kunnen het niet laten het niet te kopen als we het zien hangen."

Chloe was ook heel enthousiast. Samen met David praatte en zong ze tegen mijn buik en glunderde ze als ze mocht voelen wanneer de baby schopte.

Of Andrew wist dat ik zwanger was wist ik niet. Ik had hem niet meer gezien sinds het gevangenisbezoek en daar was ik blij mee. Ik wilde zijn reactie niet weten en ik wilde ook niet dat mijn kind ooit iets met hem te maken moet hebben.

David was aan het neuriën. Altijd hetzelfde liedje. Of fluiten, fluiten deed hij ook vaak. En hij bleef maar zeggen dat hij ons kind gaat leren drummen. En dat we hem gaan leren wat echte humor is en dat hij cookiemonsterpakken moet dragen.

V & C & follow.