Fuck, I know I'm in love. II (DUTCH)

2. 36--

"Hoe de fu- waarom is deze gebruiksaanwijzing zo kut?! Ik snap er geen hol van!" Ik gooide een van de tentstokken die ik vasthad op de grond en kreunde geïrriteerd. David lachte. "Laat mij eens kijken,"

Ik rolde mijn ogen. "Alsof jij er wel iets van snapt. Het is een kuttent! We kunnen nog beter op de grond gaan slapen."

David glimlachte en pakte de gebruiksaanwijzing die op de grond lag, keek het door en keek toen naar mij. "Wist je dat ik vroeger het snelste een tent kon opzetten?"

"Nou, ik merk er anders weinig van." Mompelde ik.
David grinnikte en pakte een van de tentstokken en prikte me ermee. "Kom, help me."

Ik zuchtte en stond op. "Nu wat?"
Tenten waren irritant ik haatte tenten niet dat ik ooit in een geslapen had maar het opzetten was al kut dus veel meer kon ik er niet van verwachten.

"Oké, nu moet je de stof oppakken en de stok erdoorheen doen."
"Dat doe ik al de hele tijd!"
"Hoe dan?"
"Door dit gat!" Ik pakte de tent die nu nog niet opgezet was op en wees naar het gat.
David begon te lachen.
"Wat?!"
"Lieve schat, dat is waar de haringen in moeten."
Ik keek ernaar en toen naar David en begon sullig te glimlachen. Ik kon zijn gelach niet negeren en geïrriteerd blijven zijn bij hem.

We zetten de tent alsnog op, het was plotseling allemaal een stuk duidelijker toen David de aanwijzingen gaf, en daarna ging ik moe zitten op de grond. "Ik snap niet waarom mensen kamperen leuk vinden."

"Stil jij, het enige wat we hebben gedaan is een tent opzetten."
Ik keek naar hem en hij stak zijn hand uit naar me. "Kom omhoog, we zijn nog niet klaar."

We pompten het luchtbed op (aangezien we skeer waren hadden we de goedkoopste pomp gekocht, aka eentje die je handmatig om en om moest gebruiken omdat je er anders te moe van werd.) Daarna legde we er ons dekbed op en zetten we lelijke stoelen neer.

"Zijn we nu dan klaar?"
"Laat het feest beginnen!"

Toen ik ging zitten op een van de stoelen zakte de stoel in en ik gilde. David begon te lachen.
"David!"
"Het is niet grappig!"
Ik lag dubbelgeklapt in de stoel en begon te grinniken omdat David zo hard lachte en het eigenlijk best wel grappig was.

"Omg, Dave, help me eruit." Zei ik. Mijn been zat klem en David lachte nog steeds.
"Oké, ik moet-," David nam een hap adem, keek naar me en barste weer in lachen uit.

Echt een behulpzaam vriendje.

Toen hij eindelijk uitgelachen was hielp hij me uit de stoel en maakte hij hem weer. Ik ging op de andere zitten, no way dat ik opnieuw op die vervloekte stoel ging zitten.

We struinden wat door het bos (en ik gilde vooral bij elk insect wat ik zag waardoor ik uiteindelijk op David's rug zat omdat hij gek van me werd) tot het begon te schemeren.

We gingen een kampvuur maken.
(Leuk dit he, het lijkt wel een dagboek dit)

"Hoe moet je? Omg! We hebben geen eens hout meegenomen!"

David keek me aan alsof ik gestoord was en ik fronste. "Wat heb ik nou weer verkeerd gezegd?"

"Je bent in een bos. Overal waar je kijkt is hout, Rachel."

Lekker snugger.

"Oh, juist." Ik glimlachte even en toen begonnen we takken te verzamelen, waarvan we een lelijke driehoek maakten. Het aansteken liet ik aan David over.

Toen we, voor mijn gevoel, twee uur later eindelijk aan het eten waren keek ik naar David.
"Denk je dat we de enigen zijn in dit bos?"
"Uhm, ja."
"Fuck! Wat als iemand ons komt vermoorden dan?"
"Dan show ik mijn spierballen en rent de moordenaar weg."
Ik glimlachte. "Juist. Goed plan."

Er was weer stilte en toen zei ik; "dus jij vind kamperen wel leuk?"
"Jup, ik ben er mee opgegroeid."
"Als je ons kind maar niet verplicht om te gaan kamperen."
David glimlachte en keek weer weg.
"Omg, heb je ook wel eens hardcore gekampeerd? Dat je moest vissen en dieren moest ontleden?"

David grinnikte even en schudde zijn hoofd. "Nee, maar ik heb wel gevist."

"Je vist?!"
"Vroeger wel,"
"O mijn god, nooit geweten dat mijn vriendje een visser is."
David glimlachte.
"En had je dan ook van die regenlaarzen aan? En zo'n raar hoedje op?"
David grijnsde. "David de visser."

"Ewh."

David grinnikte en opnieuw werd het stil.

"Dave! Het is zo stil hier! Het maakt me zenuwachtig!"
"Ik merk het."
"Kunnen we geen muziekje opzetten?"
"Uhm, waarmee?"
"Mijn mobiel!"
"Right, dan is je batterij leeg voor vannacht."
"Right."

Toen gingen we marshmallows boven het vuur houden en hoewel mijne steeds in de fik vlogen gebeurde dat maar natuurlijk niet bij David. Vandaag had hij echt goede gelegenheden om me uit te lachen.

"Omg, ik haat kamperen."
"Laten we volgende week weer gaan!" Plaagde David me.
Ik keek naar hem en glimlachte even. "Sure, maar dan wel in een huis."
"Kamperen in een huis?"
Ik knikte.
"Hoe dan?"
"Dan roosteren we marsmallows boven het fornuis en gaan we slapen op een luchtbed in de woonkamer. En dan zetten we krekels als muziek op en knippen we kartonnen bomen uit."
"Hmm," zei David terwijl hij geamuseerd naar me keek.
"Omg, wat?"
"Niks,"
Ik trok een wenkbrauw op.
"Ik hou van je,"
"Oh,"
Waarom zei ik het nooit terug? Waarom sloeg ik op deze momenten altijd dicht?
David glimlachte en gaf me een zoen. Toen ik merkte dat nu een keer zijn marshmallow in de fik vloog in plaats van de mijne begon ik te lachen.

"Soms moet je lijden voordat je goed kan zijn." Had hij gezegd.

V & C & follow.