Fuck, I know I'm in love. II (DUTCH)

--44

Nu ik klaar ben met het schrijven van dit boek (cry), ben ik mijn verhaal Lost aan het verbeteren op spelling en al die shit. Maar teeeeeering wat is dat boek saai! Ik schaam me een beetje! Ik heb nu 3 hoofdstukken verbeterd en ik hoop ontzettend dat het beter word want anders vind ik het echt erg lol.
De hoofdstukken zijn superlang (vind ik) en supersaai en langdradig en niet zoals ik nu schrijf. Volgensmij is mijn schrijfstijl best wel wat veranderd door mijn Wattpad 'carrière' heen en daar ben ik blij mee ook, want hoe ik nu schrijf vind ik toch wel een stukje beter dan Lost. Ik zit eraan te denken Lost te herschrijven, maar ik heb een hekel aan het herschrijven van boeken dus eigenlijk ga ik dat niet doen. Oké dat was mijn verhaal doei have fun with het hoofdstuk.

Zit je ooit wel eens zó vol dat je bijna moet kotsen en even moet gaan liggen om dat te voorkomen?
Nou, dat is mijn uitleg voor waarom ik op David's schoot lig. Misschien niet het beste om te doen, maar dat realiseerde ik me pas toen ik al lag. Too late to go back now.

Nou, op zijn minst had ik mijn ogen dicht zodat ik geen awkward oogcontact kon maken.
Alhoewel ik straks mijn ogen open zou moeten doen om op een normale manier omhoog te kunnen komen.
Oeps.

Nou, laat ik het dan maar gelijk doen.
Ik opende mijn ogen, shit, shit shit shit shit.
Hij keek naar me. Ja, ik moest wegkijken en snel overeind komen. Nee, ik keek niet weg en bleef als een zoutzak liggen. Kon ik me nog bewegen? Kom op, kom overeind.

Snel schoot ik overeind, wat David snel liet wegkijken, en kuchte ik. "Uhhm, right." Mompelde ik.
Stilte.

Ik denk niet dat ik meer dankbaar kon zijn voor het feit dat het meisje dat ik een ijsje gegeven had lachte met de jongen die een klootzak leek en ze vervolgens zoenden.
Ik bedoel, niet dat ik dankbaar was dat ze zoenden, maar zodat de ongemakkelijke situatie tussen mij en David weg zou ebben.

"Ik kan echt goed koppels fixen," zei ik. David keek naar me en ik grijnsde. "Misschien moet je maar relatietherapieën aanbieden." Zei hij.

Ik grinnikte en keek weg. "Sure, als ik oud en verward ben, misschien."
En als ik mijn eigen leven en liefde op orde heb, dat zou misschien ook beter zijn.

Ik merkte hoe dicht ik op David zat en slikte, schoof onopmerkelijk iets opzij en beet op mijn lip. Wat was ik precies aan het doen en waarom voelde ik tintelingen door mijn lichaam gaan?
Ik ben vast high van de calorieën. Dat is het vast.

Ongemakkelijk schraapte ik mijn keel. "Misschien moet ik maar eens naar huis gaan." Het is al laat, straks vermoord Andrew me nog.

David knikte. "Sure, ik loop wel met je mee naar je auto." Zei hij.

"Oh, dat hoeft niet hoor." Zei ik terwijl ik opstond.
"Oké, maar ik moet dezelfde kant op, dus ik loop met je mee." Zei David terwijl hij ook opstond. Hij leek plotseling een beetje geïrriteerd en ik glimlachte kleintjes in de hoop dat zijn irritatie weg zou gaan. "Oké, cool."

We liepen naar buiten, het was donker en het regende, ik sloeg mijn armen over elkaar.
Want raad eens wie geen jas mee had genomen!
En raad eens wie nog meer geen jas mee had genomen!
Juist.

"Misschien moeten we rennen," zei ik terwijl we aan het snelwandelen richting de parkeerplaats waren.
"Misschien...," zei David.
"Heel misschien...,"
We keken naar elkaar, grijnsden en knikten. "Allright, laten we rennen."

Dus we renden naar de parkeerplaats, ik richting mijn auto en hij richting de zijne. Toen ik instapte zag ik hem echter aan de andere kant staan en ik fronste, opende de deur voor hem.
"Ga naar je auto, gek! Je regent zeiknat!"

David stapte in en deed de deur dicht. "Juist, ik wilde nog iets zeggen."
"Oh," zei ik.

"Uhm, dus," hij keek naar zijn handen en zuchtte. "Ik weet niet of ik je voor je bruiloft nog ga zien en ik weet niet of ik op de bruiloft kom, maar ik wil je alvast.., i don't know, succes wensen. Oké?" Hij keek op en een beetje verbaasd keek ik naar hem.
"Waarom zou ik je niet nog een keer voor de bruiloft zien?"

David haalde zijn schouders op. "I don't know, misschien dat dit voor jou iets was om alles mee af te sluiten."

Ik fronste lichtjes en zei; "waarom? Ik dacht dat we gewoon vrienden konden zijn?"

Hij keek naar me, het leek zelfs of hij een beetje gekwetst was, en zei; "juist. Vrienden. Dat kan."

Was het raar dat ik hem aan wilde raken?
Was het raar dat ik hem wilde knuffelen of zoene-,
What the fuck, Rachel. Tuurlijk is dat raar.
Over twee weken ga je trouwen, Andrew houdt van je, doe eens een keer iets goeds in je leven.

Ik slikte en keek snel weg voordat ik mijn gevoelens echt zou voortzetten en steunde mijn hoofd tegen de hoofdleuning.
"Ik herinner me dat ik je gevraagd heb om mee te gaan kijken voor trouwjurken, die nacht dat we dronken werden."
Ik haalde diep adem en zuchtte. "Ik ga maandag nog naar een laatste winkel, voor de zekerheid, wil je mee?" Ik draaide mijn hoofd naar hem toe om zijn reactie te peilen.
Ja, ik had een jurk, maar ik haatte het en wilde toch nog ergens anders kijken om er zeker van te zijn dat ik geen andere jurk minder haatte.

David keek verrast en opende zijn mond, keek vooruit, sloot zijn mond weer en keek verward. "Uhm, sure, is het niet raar dat ik meega?"

Ik haalde mijn schouders op. "Ik vind van niet."

"Maar, gaat je moeder niet mee of zo?"

"Uhm, nee. Ik wilde eigenlijk in mijn eentje kijken, aangezien Addison mij gemengd met jurken zat is, maar.., ik.., je weet wel, ik had het je een soort van beloofd...," ik keek naar hem, hoe hij zijn hoofd tegen de hoofdleuning legde en zijn wenkbrauwen opgetrokken hield terwijl hij naar me luisterde.

"Uhm, ja, oké. Ik denk dat dat wel kan." Zei hij.

"Oké, awesome."

Hij keek naar me en glimlachte kleintjes.
Ik wilde hem zoenen.
Jezus Rachel doe eens normaal.
Ik wilde mezelf echt slaan.

"Allright, tot maandag?"
"Ik app je wel voor wat meer details."
David knikte. "Oké, het was leuk."

Ik knikte en glimlachte. "Ja, het was leuk."

David opende de deur en stapte uit, het was gestopt met regenen. "Doei."

Ik glimlachte weer. "Doei."

Toen hij de deur dichtdeed en wegliep fluisterde ik het opnieuw. "Doei, Dave."

Dave. David. Waarom moest het toch allemaal zo verdomd vertrouwd klinken.

V & C & follow.