Fuck, I know I'm in love. II (DUTCH)

2. 9--

Die middag viel me iets op.
Toen ik in de spiegel keek.
In mijn nek.

"DAVID."
"Wat?"
"KOM HIER."
"Ben je niet naakt, of zo?"
"NEE. KOM."
"Oké, misschien moet je de badkamerdeur opendoen."
Ik opende het slot en ging weer voor de spiegel staan.
"Wat is er?"
"Heb jij dit gedaan?!"
"Wat?"
"Kom hier staan." Zei ik terwijl ik naast me wees. Hij kwam naast me staan en ik schoof mijn haar opzij. Hij begon te grijnzen.

"Serieus?! Wat hebben we gedaan gister?!"
Hij lachte en schudde zijn hoofd. "Wat heb jíj gedaan gister? Dat heeft iemand anders gedaan, schat."

Ik keek even naar hem en daarna naar de zuigzoen op mijn nek in de spiegel. "Iemand anders?!"
"Uhu,"
"Wil je zeggen dat ik-,"
"Nee, hij was behoorlijk teleurgesteld toen je hem plotseling afwees na die zoen."
"Heb ik iemand gezoe-, waarom zou iemand een zuigzoen in mijn nek maken?!"
Hij grinnikte. "Weet ik niet, om je te markeren om te laten zien dat niemand anders je kan nemen."

Ik trok een wenkbrauw op.
"Ik bedoel, niet op die manier, inpikken, of zo."

Ik rolde mijn ogen en keek weer naar de spiegel. "Nou, nu kan ik een week niet naar werk."

David lachte. "Tuurlijk wel, je doet er gewoon wat make-up overheen."
Ik keek naar hem en zei; "met mijn make-up skills gaat dat nooit werken."

Toen hij zweeg en op zijn lip beet zei ik; "weet je, ik waardeer het zeer dat jij me nooit een zuigzoen hebt gegeven."

Toen hij begon te grijnzen trok ik mijn wenkbrauwen op. "Jawel?"

"Je zag ze nooit."
"Ik ben echt niet blind, je liegt."
"En soms dacht je dat het gewoon blauwe plekken waren."
"Niet waar!"
"Ik gaf ze altijd op je schouder en rug, dan zag je ze niet."
"Je liegt,"
Hij grijnsde. "Echt niet."

Ik knipperde mijn ogen een paar keer.

"Ik zweer dat ik niet lieg."

Ik keek weg. "Omygod." Dat zou eigenlijk heel veel verklaren. Ik dacht die tijd even dat ik een of andere blauwe plekken ziekte had. Jézus!

Gelukkig was in ieder geval een van ons geamuseerd.

"Ik kan je er links op je nek wel een geven, dan zijn ze aan beide kanten gelijk." Zei hij duidelijk om me te plagen.

"Omg, nee! Ga weg!" Ik duwde hem weg uit de badkamer en hij lachte.

Ik bleef zolang mogelijk in de badkamer omdat ik me schaamde en probeerde het te verbergen met make-up, maar liep uiteindelijk verslagen de woonkamer in. Mission failed.

"Ik ga nooit meer uit." Mompelde ik terwijl ik op de bank ging zitten en een deken over me heen trok.
Ik voelde me ziek zwak en misselijk.
Eigen schuld, zeggen ze dan.

"Dat heb ik je wel vaker horen zeggen."
"Ik ga ook nooit meer jongens daten, of meisjes, ik ga gewoon nooit meer een relatie aan."

David glimlachte. "Succes."

"Thanks." Ik zakte onderuit en trok de deken op tot mijn kin.
Toen ik David nog zag kijken naar me, keek ik terug en herhaalde ik mezelf nog eens.
"Nooit."

V & C & follow.