Fuck, I know I'm in love. II (DUTCH)

2. 31--

Waarom mijn hoofdstukken zo kort zijn? Nou, omdat ik dat bepaal. Please stop asking 😫
Wees alsjeblieft blij dat ik überhaupt update (elke dag, i mean, cmon?!!) en als mijn hoofdstukken heel kort zijn upload ik er soms zelfs twee, dus aub stop whining
Ik steek heel veel tijd in dit boek en als het enige wat ervan af kan komen dat het een kort hoofdstuk is ga ik me afvragen waarom ik uberhaupt nog wat upload, als het toch al niet goed en te kort is...
Dus aub stop zeggen dat MIJN HOOFDSTUKKEN KORT ZIJN DAT WEET IK ZELF OOK WEL.
Als straf upload ik vandaag maar een keer.
Anyways, er zijn ook genoeg mensen die het daar niet over hebben en dankbaar zijn dat ik twee hoofdstukken upload en dat waardeer ik want ik vind het heel leuk om zulke reacties te lezen.
Ik wilde het gewoon even kwijt. Amen.

"Ik had het kunnen weten." Zei ik terwijl we naar huis reden. David reed, omdat hij me niet wilde laten rijden, en ik keek uit het raam naar buiten.
Het was gek dat ik nog niet gehuild had omdat ik zo blij was met het idee dat ik eindelijk een kindje ging krijgen en dat dat nu niet het geval was.
David was vooral stil. We waren allebei stil.

"Wat? Hoezo?"
Ik keek even naar hem en zei; "ik heb geen een keer gekotst, ik merkte niets,"

"Dat heeft er niks mee te maken, Rachel."
Zuchtend keek ik uit het raam.

Geen baby. Geen kindje. Niks.

+

De eerste keer dat ik erom huilde was een week later bij Addison. Het zat me dwars en ik had besloten het te vertellen.

"Je was zwanger? Hoelang?"
"5 weken,"
Addison fronste even en zei; "ik dacht dat het idee van een kind allang weer weggewaaid was."

Ik keek naar haar en ze zuchtte. "Niet dus."

Is het gek dat ik jaloers op haar was? Waarom ging alles haar veel makkelijker af dan bij mij?

"Wat heeft-, heeft de dokter nog iets gezegd?"

"Hij heeft me hormonen gegeven," zei ik.
Pillen.

Ze knikte. "En David?"

Ik haalde mijn schouders op. "David zegt niet zoveel."

"Sinds.., de dokter?"
Ik knikte.

"Heb je geprobeerd er met hem over te praten?"
Ik schudde mijn hoofd, zuchtte en keek weg.
Nee, dat heb ik niet. Hoe?

"Ik bedoel-, David kennende zal hij er stomme grapjes over maken," zei Addison.
Ik glimlachte kleintjes en keek naar de tafel.
Dat klopt. Stomme en luchtige grapjes. Dit leek hem echter meer dwars te zitten dan ik me realiseerde.

"Beloof me dat je met hem gaat praten,"
Ik zuchtte. "Sure,"

Addison gaf me een knikje terug en zei toen;
"En nog iets, Andrew zit in de bak."

V & C & follow.