Fuck, I know I'm in love. II (DUTCH)

2. 32--

Toen ik hem zag wist ik niet of ik haat of liefde moest voelen.
Haat was logischer geweest, maar ik had van hem gehouden en ik kon het niet wegzetten.

"Hey," ik ging zitten. Hij keek weg en tikte ongeduldig op de tafel. Ik vroeg me af waarom hij ongeduldig was, maar ik vroeg me wel vaker dingen af, zeker over hem, en wist dat ik er toch niet achter zou komen.

"Dus.., waarom wilde je dat ik je kwam opzoeken?"
Hij keek nu naar mij en klemde zijn kaken op elkaar.
Zo ziet iemand die mensen mishandeld er nou uit. Precies, je ziet er niks aan. Godverdomme.

"Het spijt me."
Ik lachte sarcastisch. "Van wat? Het feit dat je gesnapt bent met het gebruiken van je losse handjes?"

Hij keek weg en zuchtte door zijn neus. "Het was niet de bedoeling."

"Je hebt je vriendin het ziekenhuis in geslagen en zegt sorry tegen je ex. Ik denk dat je dat tegen haar moet zeggen, niet tegen mij."

"Ik hou nog steeds van je."
Opnieuw lachte ik sarcastisch. "Oké, nu ga je toch echt een stapje te ver."

Hij keek niet weg en hij keek oprecht. "Echt waar."
"En je denkt dat ik je ga vergeven?"

Hij keek weer weg.

"Luister, dat je me een keer met een platte hand geslagen hebt kan ik nog vergeten, maar ik herinner me de andere keren en die zal ik nooit vergeten. Het tweede ding wat ik nooit zal vergeten is dat je vreemdgegaan bent. Niet te geloven dat je het lef hebt om te zeggen dat je van me houdt en het je spijt."

Hij sloeg zijn ogen neer en zei; "het was nooit mijn bedoeling geweest om vreemd te gaan. Het spijt me."

"Gek dat het meer dan een keer gebeurd is. Ook gek dat je weer het lef hebt om je excuses aan te bieden."

"Sorry."
"Daar ga je weer!"

Een van de bewakers draaide zich om naar me en ik kromp in elkaar. "Sorry." Mompelde ik.

"Ik ga er iets aan doen, aan mijn--, jeweetwel."
"Je agressiviteit? Je losse handjes? Mooi! Doe er iets aan!"

"Daarna wil ik ons weer heropbouwen."
Ik wilde hem opnieuw uitlachen en uitschelden maar slikte en keek weg, want ik had van hem gehouden en het was gek om dat te horen van iemand zo koppig als hem.

"Nee." Zei ik.
"Waarom niet?"

Ik zweeg.

"Je bent samen met David, toch? Dat is gewoon een tijdelijke scharrel."
"Noem David nog een keer een tijdelijke scharrel en ik zal je eens een keer aandoen wat je mij aangedaan hebt."

Hij keek weg.

"Je vriendin zoveel slaan dat ze bewusteloos raakt en naar het ziekenhuis moet is niet oké. Het is al helemaal niet oké dat je wilt dat je ex in plaats van je vriendin je komt opzoeken in de gevangenis."
"Ze heeft het uitgemaakt."
"Gelukkig. Arm kind."

Hij keek weg en ik stond op. "Ik denk dat ik genoeg gezegd heb hier, ik hoop dat je begrijpt dat ik klaar met je ben. Dat iedereen klaar met je is. Dat je me met rust moet laten. Doe iets aan je agressiviteit en zoek iemand anders. Dag."

Toen liep ik weg, voldaan en vredig, want zo had ik nog nooit tegen hem kunnen praten zonder uitgescholden en geslagen te worden.

V & C & follow.