Fuck, I know I'm in love. II (DUTCH)

2. 23--

Vandaag ging ik de spullen uit mijn oude huis, het huis met Andrew, halen die ik eerst niet allemaal naar David wilde nemen, omdat ik niet zijn hele appartement vol wilde proppen met mijn dingen. David ging mee, alhoewel ik dat eerst niet wilde omdat Andrew dan zou vermoeden dat ik iets met hem had wat waar is, maar toen besefte ik me dat dat me geen hol meer kon schelen omdat hij nu ook met een ander samen was.

Het kon me allemaal niks meer schelen. Noppes, nada. Ik was klaar met Andrew, ik schaamde me niet voor David, wat mij betreft mocht de hele wereld weten dat ik een nieuw vriendje had. Wat konden mensen ertegen doen?

Ik had de sleutels nog en opende de voordeur. Het was ochtend, ik wilde het zo snel mogelijk gehad hebben. David volgde me naar binnen en nadat ik mijn sleutels op de eettafel gelegd had liep ik rechtstreeks naar boven. Ik wist niet of Andrew aan het werk was of niet. Het boeide me ook niet. David volgde me en ik liep de slaapkamer in.

Surprise.

Andrew lag op zijn rug. Een blond meisje lag naast hem. Ze schrok, schoot overeind met een deken om haar heen geklemd. Ze was naakt, dat was wel duidelijk. Ze was ook geschrokken, duidelijk.

"Oh, ga gerust verder met waarmee jullie bezig waren." Zei ik terwijl ik naar mijn kledingkast liep.

"Wat doe je hier?" Vroeg Andrew vanuit bed.
"Ik kom mijn spullen ophalen, daarna hoef je me nooit meer te zien. Klinkt dat niet geweldig?" Ik draaide mijn hoofd even om om hem te zien en keek toen naar het meisje, die knap was en waar ik jaloers op was.
En waarom? Geen idee.

"Hebben jullie sex gehad? Ik vraag me af of hij ook zo saai in bed bij jou is, is hij dat?"

Het meisje zweeg en ik glimlachte, ik had me nog nooit zo zelfverzekerd gevoelt. "Ach, er zijn saaie mensen en er zijn niet saaie mensen. Zolang jullie beide saai zijn is er vast niks mis mee." Ik draaide me weer om en begon alle overige kleding die ik nog niet meegenomen had in een tas te proppen.

"Heb je je eigenlijk nooit schuldig gevoeld? Ik bedoel, naar bed gaan met iemand die een bijna vrouw heeft is niet erg geruststellend." Zei ik terwijl ik doorging met kleren en spullen uit mijn kast rukken.

"Ik heb eigenlijk nog geen antwoord gekregen, vind je Andrew ook zo saai in bed?"
Ik keek weer naar het meisje en Andrew zuchtte. "Rachel,"
"Je moet het vast zat worden om orgasmes te faken. Bij David hoeft dat niet, hij doet het beter." Ik wees naar David, die ongemakkelijk in de deuropening stond en een snurk-lach liet horen nadat ik het gezegd had.

Toen mijn kast leeg was pakte ik de 2 tassen die ik gevuld had op en ging ik naast David staan. "Heeft hij je al geslagen? Maak vooral geen ruzie met hem." Zei ik.

"Wat-," het meisje keek even naar Andrew en ik zag dat hij zich in probeerde te houden en grijnsde. "Jep, maak hem vooral niet boos. Anyways! Ik heb mijn spullen, dus ik ga maar weer eens. Veel plezier nog!" Ik draaide me om en liep naar beneden, met David achter me aan. Hij zweeg, en ik pakte alle spullen die ik beneden nog kon vinden en daarna liepen we terug naar de auto.

Nadat we alles ingeladen hadden stapten we terug in de auto en opgelucht haalde ik adem. "Dat is ook weer gedaan."

"Heeft hij je geslagen?"

Ik stopte met praten en keek naar hem. "Wat-,?"

"Je vroeg of hij haar al had geslagen, heeft hij je geslagen?"

"Ik-,"
"Hééft hij je geslagen?"
Ik zweeg en perste mijn lippen op elkaar. Hij klemde zijn kaken op elkaar en toen hij de autodeur open wilde maken om uit te stappen hield ik hem tegen door zijn arm te pakken. "Dave! Niet doen!"

"Hij heeft je geslágen, Rachel."
"Alsjeblieft," fluisterde ik.
David keek een tijdje naar me, en toegeeflijk deed hij de autodeur weer dicht.
Anders had hij waarschijnlijk terug naar binnen gegaan om Andrew in elkaar te slaan.

"Wanneer?" Vroeg hij.
Ik haalde mijn schouders op. "Gewoon, als hij boos was."

"Dat is niet gewoon, Rachel."
Ik slikte.
"Meerdere keren?"
Ik knikte.

"Waar?"
"Ik wil hier niet over praten, David."
"Ik vroeg waar,"
"Het is gebeurd en nu is het klaar. Laat het gaan."

"Als je geen antwoord geeft stap ik de auto alsnog uit,"
"Oké! Oké," ik zuchtte en keek lipbijtend weg.

"We hadden nooit ruzie, maar na een jaar wel, en hij was zo boos dat hij me begon te slaan en ik herinner me er niet veel meer van, Dave."
"Heeft hij-,"
"Ik werd wakker in het ziekenhuis. We hadden het uitgepraat. Hij had spijt, ik vergaf hem, alles was over."

"Je-, ziekenhuis?!"
Ik keek hem zwijgend aan terwijl hij vloekte en zijn vuist op het stuur ramde. "Zie je wel, als ik je niet had laten gaan had je hem nooit ontmoet en had je ook niet zo hoeven te lijden."

Ik zweeg. Ik haatte het hoe hij zichzelf overal de schuld voor gaf.

"Was dat de enige keer?"
Ik zweeg.

"Hoeveel keer?"
Ik zweeg en keek weg.

"Hoeveel keer, Rachel?"
"Drie, niks ergs. David, stop, alsjeblieft."

"Hoe de fuck kun je zo'n iemand steeds maar weer vergeven?!"
Ik zweeg.
"Dat verdien jij niet!"

Ik glimlachte kleintjes. "Maar nu ben ik bij jou,"

"Je wilde met een man die je mishandelde trouwen, Rachel."
"Ik hield van hem."
"Hij heeft je gehersenspoeld."
En daar werd ik stil van. Omdat hij gelijk had. Ik was gehersenspoeld. Ik wist zeker dat hij de ware was. Ik wist zeker dat hij was wat ik verdiende.

"Ben je bang voor mij?" Vroeg hij toen.
"Voor wat?"
"Dat ik je iets aan zal doen,"
"Jij zou zoiets nooit doen."

"Maar ik doe je geestelijk pijn."
Ik schudde mijn hoofd. "Niet meer, David. Niet meer."

David keek naar me met een blik vol onbegrip en zelfhaat. En ik schudde mijn hoofd en boog me naar hem toe en sloeg mijn armen om hem heen.

"Stop ermee. Stop met alles. Stop met jezelf de schuld geven. Ik heb je vergeven, ik hou van je. Het enige wat je nog moet doen is jezelf vergeven."

V & C & follow.