Fuck, I know I'm in love. II (DUTCH)

--47

Het ergste was nog dat mijn lichaam gierde van de, wat? Adrenaline?
Liefde-adrenaline. Dat was wat het was. Dat was wat er zo erg was.

Zodra het pashokje dicht en David-vrij was sloot ik mijn ogen en begroef ik mijn gezicht in mijn handen.
Over een week ga ik trouwen en vervolgens zoen ik met mijn ex?
Ik zoen hem in de bruidsjurk die ik aan ga doen op de bruiloft waarin ik met iemand ánders trouw?!
Wat dacht ik wel niet?!
Oh! Zoen hem maar! Dan heb je weer wat spanning in je leven!
Net wanneer je leven normaal is verneuk je het weer!

Ik hou van Andrew.
Niet van David.
Ik hou van Andrew.
Niet van David.
Ik hou van Andrew.
Niet van David.
Ik herhaalde het net zovaak tot ik mezelf geloofde en besloot me toen uit de jurk te wurmen. Het was een stuk makkelijker geweest met de hulp van iemand, bijvoorbeeld David, maar ik had besloten dat niet te doen.
Straks hadden we nog seks in een pashokje.
Alhoewel,
Jézus! Andrew Andrew Andrew.
Geen David.
Geen David.
Geen David.

Toen ik me omgekleed had, vaak genoeg had gezegd dat ik Andrew leuk vond en niet David en genoeg zelfvertrouwen in me had, liep ik het pashokje uit. Ongemakkelijk stond David, die weer op de stoel was gaan zitten, op terwijl hij zijn keel schraapte en stopte hij iets te nonchalant zijn handen in zijn zakken.
Alles hieraan was ongemakkelijk. As fuck.

Ik dumpte de jurk en toen David fronste zei ik dat ik later wel terug zou komen, en liep naar de auto zonder een woord met David te praten.

Ongemakkelijk stapten we allebei in en ik klemde mijn handen om het stuur.
"Dat kan echt niet nog een keer gebeuren." Zei ik toen.
"Snap ik, nooit meer." Zei David.
"Ik ga tróuwen, wat dacht ik wel niet?"
"Het was mijn fout, sorry."
"Ik hou van Andrew, dat moet je begrijpen."
"Het was stom."
"We kunnen écht nooit meer zoenen."
We waren door elkaar aan het praten en stopten tegelijk. Zuchtend liet ik mijn hoofd tegen de hoofdsteun vallen. "Exen moet je op afstand houden met een reden. Ik snap het nu."

"Ik bedoel-, vrienden is cool." Mompelde David.
"Blijkbaar lukt dat niet!"
"Het gebeurde één keer en het zal niet nog een keer gebeuren. Vergeet het."
"Ik kan het feit dat ik mijn ex in een trouwjurk voor mijn aanstaande man heb gezoend moeilijk uit mijn hoofd zetten." Zei ik spottend.
"Ik kan het feit dat mijn ex steeds met me afspreekt en me zonder te twijfelen teruggezoend heeft terwijl ze maar blijft beweren dat ze zoveel van haar zogenaamde vriendje houdt moeilijk uit mijn hoofd zetten."

Ik zweeg en hij zweeg. Niks was meer ongemakkelijk dan dat. Boos begon ik te rijden, lets do this; de 40 ongemakkelijkste en stilste minuten van mijn leven gingen toen in.

+

Wat ook erg was is dat toen ik eindelijk bij het appartementengebouw van David aankwam, ik ook nog met hem mee moest lopen omdat hij zijn sleutels vergeten was. Nadat ik de deur geopend had zei hij; "veel plezier met trouwen, tot ooit." voordat hij de deur dichtsmeet en langzaam draaide ik me om.
Zie je wel dat ik alles moest verpesten?
Hoe kon ik ooit thuiskomen bij Andrew zonder verdacht te doen? Wat als ik naar zijn parfum rook?

Ik liep terug naar mijn auto en reed naar huis. Andrew was er niet, waar ik niet meer dankbaar voor kon zijn dan mogelijk, en ik douchte. Ook poetste ik mijn tanden, ik wilde alle resten van David van mijn lichaam.
Waarom kon ik echter niet stoppen met denken over hem?!

V & C & follow.