Spaces Between Us - One Direction

38

Louis Tomlinson pov
"Hey Harry." zeg ik als hij eindelijk zijn telefoon opgenomen heeft. "Met wie spreek ik?" Hoor ik Harry aan de andere kant van de lijn vragen. Hij klinkt nogal boos.
"Met Louis, je kent me toch nog wel?" vraag ik en grinnik even. "Je hebt je vast verkeerd verbonden ofzo." zegt Harry. "Ha-ha, heel grappig hoor." zeg ik.
"Ik wou alleen even weten hoe het met je gaat." voeg ik eraan toe. "Wat gaat jou dat aan?" vraagt Harry, met nog steeds een boze onder toon. "Harry ik ben je vriend, dat gaat me toch best wel wat aan." zeg ik. "Ik denk nog steeds dat je verkeerd bent verbonden." zegt Harry. "Harry ik heb freaking twee maanden met jou en een paar anderen in een school opgesloten gezeten. Doe alsjeblieft niet zo dom!" zeg ik boos.
"Het zal wel." zegt Harry, ik kan hem bijna met zijn ogen zien rollen.
"Ach laat ook maar, ik had je niet moeten bellen. Doe Estelle de groeten van me." zeg ik, ik wacht nog even op reactie maar die krijg ik niet. Ik hang op en gooi mijn telefoon op mijn bed. Waarom doet Harry zo raar? Hij zou me toch niet echt vergeten zijn? Nee waarschijnlijk maakt hij gewoon een grapje. Hij zal me straks wel terug bellen en zeggen dat het een grapje was. Ik pak mijn telefoon en ga op bed zitten. Mijn telefoon leg ik naast me neer. Ik kijk om de twee seconden of ik word gebeld of een bericht krijg, maar nee jammer genoeg blijft het rustig om mijn telefoon.