Spaces Between Us - One Direction

97

Jenny Reid pov
Ik ga op de bank zitten. "Er is hier seriues geen televisie?" vraag ik waarna een zucht mijn mond verlaat.
Dan valleb mijn ogen op de gitaar die tegen de muur aan staat. Ik glimlach zacht en sta op van de bank waarna ik naar de gitaar toe loop. Ik pak hem en begin met het spelen van een liedje wat al een tijdje door mijn hoofd heen spookt.
"Whatever stars you're looking at tonight. On top of the world or alone inside. I'll always be there for you. I'll always be there for you. Whatever place no matter where you are. Even when life tries to take your spark. Nothing I wouldn't do, to light your heart for you."
Ik glimlach zacht en zet de gitaar weer terug.
"Dat was een echt een mooi liedje." ik draai me om en zie Niall staan. "Bedankt." zeg ik, mijn blik op de grond gericht.
"Jen-" "Niall zonet was je nog boos, wat wil je?" vraag ik. "Praten?" maar het klonk meer als een vraag dan een antwoord.
"Morgen. Ik ben nu veels te moe en te verward." zeg ik en loop langs hem de woonkamer uit.
"Jenny wacht even."
"Nee Niall, ik wil alleen zijn." zeg ik en loop door. Als ik op mijn kamer ben ga ik op mijn bed zitten. "Wat ben ik toch een sukkel. Ik snap niet dat ik nog steeds liedjes voor hem schrijf." mompel ik en haal een hand door mijn blonde haren.