Spaces Between Us - One Direction

84

Harry Styels pov
Verveeld kijk ik naar de jongen die voor mij aan het stuur zit.
"Waar gaan we heen?" vraag ik. "Dat heb je nu al tien keer gevraagd." zegt de jongen achter het stuur, hij komt een beetje geërgerd over.
Ik zucht. "Ja en tien keer heb je geen antwoord gegeven." zeg ik.
"We zijn er over ongeveer tien minuten." zegt de jongen die zijn aandacht weer helemaal op de weg richt.
Ik zucht weer en kijk naar buiten. Het landschap flitst voor bij.
Ik had mijn tijd nu zoveel beter kunnen besteden.
Ik kijk op als we stoppen. De auto staat geparkeerd voor een groot mooi huis.
"We zijn er." zegt de jongen die dan uitstapt.
Ik stap zelf ook uit en bekijk het mooie huis.
"Okay, wat is precies de bedoeling van dit huis?" vraag ik aan de jongen die mijn tas uit de kofferbak heeft gehaald. "Kom je mee naar binnen?" vraagt de jongen.
"Ja, wacht even." zeg ik. Ik pak mijn telefoon uit mijn broekzak. "Ik heb geen bereik." mompel ik. "Dat kan kloppen, het bereik is hier heel slecht." zegt de jongen. "Waar zijn we dan?" vraag ik. "Ergens buiten London." mompelt jongen. Ik zucht en loop dan richting de deur van het huis. De jongen volgt mij met mijn tas. Ik wil de deur doen, maar hij zit op slot. Ik draai me om naar de jongen en kijk hem met opgetrokken wenkbrauw aan. De jongen houdt een sleutel omhoog waarna hij hem in het slot drukt en de deur open draait. "Wat is dit?!" mompel ik en zucht weer.