Spaces Between Us - One Direction

47

Jenny Reid pov
"Niet te geloven dat je dat echt hebt gedaan!" roep ik boos. De jongen voor me draait zich verward om. Hij kijkt me met opgetrokken wenkbrauwen aan.
"Je weet echt wel waar ik het over heb!" zeg ik als ik merk dat hij wil vragen waar ik het over heb.
"Niall wat ging er door je hoofd je heen toen je naar Grant toe ging om hem te vertellen dat hij uit mijn buurt moest blijven!" vraag ik. Ik merk dat iedereen naar ons kijkt, maar dat boeit me helemaal niks op dit moment.
"En dan sla je hem ook nog! Wat bezielt je!" ik kijk hem boos aan.
"Je hebt echt niet door dat hij de reden is dat we alleen maar ruzie maken he?" vraagt Niall.
"Nee Niall, jij bent de reden dat we alleen maar ruzie maken." zeg ik en schud even mijn hoofd.
"Owh dus nu is het mijn schuld?!" vraagt Niall verontwaardigd. "Ja, als jij nou gewoon accepteert dat Grant en ik vrienden zijn!" zeg ik.
"Nee, dat accepteer ik niet okay. Dat kan ik niet okay." zegt Niall. "Je moet het maar gewoon accepteren." zeg ik. "Je denkt ook alleen maar om jezelf." zegt Niall, hij schud zijn hoofd. "Weet je dit was gewoon allemaal een grote fout." zegt Niall. "Ik had moeten weten dat het nooit wat tussen ons zou worden. Ik dacht altijd dat je anders was dan de meeste maar je bent gewoon precies hetzelfde." zegt Niall.
"Dus noem je ons een fout? Okay wat jij wilt, ik wou het nog goed maken maar het is me wel duidelijk." zeg ik en draai me om. "Jij wou het weer goed maken?" vraagt Niall die even bespottelijk lacht. Ik blijf staan maar draai me niet om.
"Je kwam alleen maar meer ruzie zoeken. Ik spreek je wel weer eens als je je beseft dat het echt niet mijn schuld is dat het zo tussen ons is gelopen." zegt Niall. Ik schud lichtjes mijn hoofd en loop snel weg.