Spaces Between Us - One Direction

101

Skye McClain pov
"Augh, verdomme" hoor ik ineens iemand boven mijn muziek uit schreeuwen. Ik kijk even op. "Wat was dat?" mompel ik, ik zet langzaam mijn koptelefoon af en leg hem op mijn bed neer.
Ik loop snel naar beneden, in de keuken tref ik Liam aan. Hij trekt een pijnlijk gezicht. "Gaat het wel?" vraag ik en loop naar hem toe. Hij gaat op een stoel zitten.
"Ik stond net in een stuk glas." zegt Liam die naar de onderkant van zijn voet kijkt waar hij niet lang daarna een stukje glas uit trekt.
"Auch, hoe komt dat?" vraag ik een beetje verbaasd en ga ook zitten. "Estelle had gisteren een glas op de grond gegooid. Ik denk niet dat het goed opgeruimd is." zegt Liam, hij wil opstaan. "Wacht, ik pak wel een doekje." ik sta op en haal uit een van de vele kastjes een doekje die ik nat maak en daarna aan Liam overhandig. "Bedankt." zegt Liam die het doekje met een glimlach aan pakt.
"Mag ik vragen waarom je op blote voeten loopt?" vraag ik aan Liam. "Ik had net even gedoucht en had zin in wat dus ik dacht laat ik een appel pakken." legt Liam kort uit. Ik knik even. Ik kijk even naar het stuk glas. "Wow, dat is een behoorlijk groot stuk." zeg ik. "Ja en het deed behoorlijk veel pijn." zegt Liam, iets wat mij laat lachen. Ook Liam lacht even.
"Mag ik jou wat vragen?" vraagt Liam als we beide uitgelachen zijn. "Tuurlijk."
"Wat is er precies tussen Zayn en jou gebeurt? Ik bedoel je was op een gegeven moment weg? Was je naar een andere school?" vraagt Liam. Ik zucht even. "Ik vertel het je nog wel eens, ik heb nu niet zoveel zin om er over te praten." antwoord ik. Liam knikt begrijpelijk.
"Goed, ik ga weer terug naar mijn kamer. Mijn muziek wacht op me." zeg ik en sta op. "Tot later." zegt Liam, ik zwaai even en loop dan de keuken uit.