Spaces Between Us - One Direction

01

Jenny Reid pov
"Ik kan niet geloven dat we de kans krijgen om op zo'n festival te spelen. Misschien worden we wel beroemd." zegt Joy die op haar bed ligt en wat dromerig naar het plafond kijkt.
"Rustig Joy, het is nou ook weer niet zo'n groot festival." zeg ik en ga in de kleermakerszit op mijn bed zitten wat recht tegen over die van Joy staat.
"Jen, misschien worden we wel hartstikke beroemd. Ik bedoel we zijn toch hartstikke goed." zegt Joy die rechtop gaat zitten en mij aan kijkt. "Je weet dat we het met de hele groep gaan doen, er moet nog heel veel geoefend worden wil je dat het ergens naar klinkt." zeg ik. Joy rolt met haar ogen. "Niet zo negatief jij." zegt Joy. "Sorry Joy, ik heb gewoon nogal veel aan mijn hoofd." zeg ik en ga op mijn bed liggen. Joy staat op van haar bed en springt naast mij neer op mijn bed. "Wat zit je dwars?" vraagt Joy die me vragend en een beetje bezorgd aan kijkt.
"Van alles." zeg ik en zucht even. "Maar maak je geen zorgen. Zullen we anders even ergens wat gaan drinken?" stel ik voor, meer om van onderwerp te veranderen.
"Niet van onderwerp veranderen jij." zegt Joy. "En hoe graag ik ook wat met je zou willen drinken, ik kan niet." zegt Joy die een geheimzinnig gezicht trekt. "Wat ben jij van plan?" vraag ik en ga weer recht op zitten. "Niks hoor, ik ga gewoon naar de film met Cameron!" het laatste van de zin roept Joy blij uit.
Ze is vanaf de eerste dag al verliefd op Cameron en nu gaat ze dan eindelijk met hem uit.
"Wat leuk!" zeg ik en geef Joy een knuffel. "Nu we het toch over jongens hebben, hoe gaat het met de jouwe?" vraagt Joy. De glimlach verdwijnt van mijn gezicht.
"Ik heb geen idee, ik heb hem al dagen niet gesproken." antwoord ik zacht. Niall en ik zitten dan wel op dezelfde hoge school maar hij doet weer een andere richting dan mij. Hij zit meer in de instrumenten en het schrijven van liedjes. Terwijl ik meer zing.
"Je zou hem moeten bellen, of nog beter zoek hem op! Je weet toch waar hij woont?" vraagt Joy. "Jawel, ma..."
Het geklop op de deur onderbreekt mijn zin. "Owh daar is hij, ik zie je later Jen." zegt Joy die me snel een knuffel geeft voordat ze naar de deur gaat om hem te openen.
Ik haal een hand door mijn haren. Als ik de deur in het slot hoor vallen sta ik op van mijn bed en pak mijn telefoon van het nachtkastje. Ik loop iets verder de kamer in terwijl ik mijn telefoon ontgrendel.
Ik klik op contacten en ga naar de N.
"Zou ik hem bellen?" vraag ik aan mezelf. "Nee, een bericht is wel goed." zeg ik en klik op het balkje waar 'bericht' staat.
"Hey, hoe gaat het?" typ ik in
"Nee dat klinkt zo stom." ik verwijder de tekst.
"Hey, hoe ist? X" ik zucht even. "Dit moet dan maar." mompel ik voordat ik op verzenden klik.