Spaces Between Us - One Direction

117

Jenny Reid pov
Ik pak een schaaltje en die daar wat stukje fruit in waarna ik op de bank in de woonkamer ga zitten en het op eet.
Hoe lang zitten we hier nu al? Bijna een maand en nog steeds niemand weet hoe het kan dat precies ons weer zoiets overkomt. Ik heb wel eens geprobeerd via een van de deuren naar buiten te gaan maar alleen de achter deur die naar de tuin lijd staat open. En in de tuin staat een zwembad met een randje gras er om heen en dat is het. Daar komt ook nog bij dat om de tuin een groot hek staat waar je niet over heen kan klimmen, dus ontsnappen is eigenlijk gewoon onmogelijk.
Ik zucht en kijk om me heen. Niall en ik negeren elkaar al dagen lang en om eerlijk te zijn, ik vind het echt vreselijk. Ik mis hem zo erg.
Ik schrik op uit mijn gedachten als ik merk dat er iemand op de bank tegen over me gaat zitten.
"Hey." mompel ik zacht. "Hoi." Niall kijkt me niet aan.
"Niall, wat is er tussen ons gebeurd?" vraag ik zacht. Niall kijkt me aan. Voor het eerst in dagen kijk ik hem weer recht in zijn ogen aan. Zijn mooie blauwe ogen waar ik zo verliefd op ben geworden.
"Ik heb geen idee." antwoordt Niall, hij staat op en loopt de woonkamer uit.
Ik haal een hand door mijn haar en voel niet lang daarna een traan over mijn wang glijden.
"Waarom mis ik hem zo veel?" mompel ik en sluit mijn ogen.