Spaces Between Us - One Direction

52

Louis Tomlinson pov
"Hey Estelle, waarom bel je?" vraag ik, het is inmiddels vrijdag en Estelle zou morgen de trein pakken en naar mij toe komen.
"Louis het spijt me maar ik kan morgen niet komen. Sorry." ik hoor aan Estelle haar stem dat ze verdrietig is. Het klinkt echt gebroken.
"Waarom niet? Wat is er gebeurd?" vraag ik. Ik hoor gesnik. "Hey, Estelle gaat het wel?" vraag ik bezorgd.
"Nee, het gaat niet. Sorry Louis maar ik kan echt niet komen. Het spijt me." en met dat hangt ze op.
"Wat is dit nu weer?" mompel ik en kijk wat verbaasd naar mijn telefoon.
"Hey Lou, wat is er?" ik schrik lichtelijk en kijk op. "Owh hey Josh." zeg ik en leg mijn telefoon naast me op de bank neer. Josh komt naast me zitten. "Wat is er?" vraagt Josh bezorgd.
"Estelle komt morgen niet." zeg ik. "Wat? Maar jullie hadden er beiden zo'n zin in toch?" vraagt Josh. "Ja, maar er is iets gebeurd waardoor ze niet meer wilt komen. En ik heb geen idee wat." ik zucht diep en haal een hand door mijn haren. "Lou, doe dat niet." zegt Josh die mijn hand vast pakt. "Wat niet?" vraag ik. "Die hand door je halen, het is te sexy." zegt Josh, mijn wangen kleuren lichtjes rood.
"Ik hou van je Louis." zegt Josh die zijn lippen op de mijne drukt, ik ga op de zoen in.
"Ik houd ook van jou Josh. Heel veel." mompel ik door de zoen heen.
"Owh Sorry dat is mijn telefoon." Josh onderbreekt de zoen en pakt zijn telefoon uit zijn broekzak.
"Het is Cisco. Het spijt me Louis." zegt Josh. "Het geeft niet, neem maar op." zeg ik. Josh staat op en loopt de woonkamer uit.
Ik sta ook op en kijk naar buiten via het grote raam.
"Lou, ze zeggen dat ze iets hebben bedacht. Ze willen dat ik kom. Heb je zin om mee te gaan?" ik draai me om naar Josh en glimlach. "Graag."