Spaces Between Us - One Direction

99

Harry Styles pov
"Waarom ben je er zo van overtuigd dat ik veranderd ben?" vraag ik terwijl ik me naar beneden buig om Jenny te helpen met het opruimen van de glas scherven.
"Omdat je dat bent." zegt Jenny, een beetje raar kijk ik haar aan.
"Je kan echt wel normaal doen tegen anderen. Je hebt deze hele minuut nog geen geme opmerking over mij gemaakt en je helpt me zelf met het opruimen van glas scherven." zegt Jenny die even glimlacht. Ik laat alle scherven uit mijn handen vallen en ga recht staan.
"Ik ben niet veranderd, ik ben dezelfde klootzak als eerst." zeg ik. Jenny staat ook op. Ze schud haar hoofd. "Nee Harry, dat ben je niet, diep in je zit echt wel een goed mens. Je moet het alleen weer toe laten." zegt Jenny. "Wat moet ik toe laten?" vraag ik niet helemaal begrijpend.
"Ruim jij de scherven verder op?" vraagt Jenny zonder antwoordt te geven op mijn vraag. Voordat ik nog iets kan zeggen of doen is ze de keuken al uitgelopen.
Ik zucht eens diep. "Die schreven kunnen zichzelf wel opruimen." mompel ik en loop weg.
Ik wil de trap op lopen, op weg naar mijn kamer, aangezien het al laat werd maar bots dan tegen iemand op.
"Harry gaat het wel?" vraagt Louis. Ik rol met mijn ogen en loop dan langs Louis omhoog. Ik hoor hem nog even zuchten voordat hij verder de trap af loopt.
Eenmaal in mijn kamer aangekomen ga ik op bed liggen mijn blik op het plafond gericht.