Spaces Between Us - One Direction

51

Zayn Malik pov
Voor de zoveelste keer kijk ik op mijn telefoon, in volgens mij nog geen twee minuten. "Waarom belt ze me niet terug?" vraag ik mezelf hardop af. Al een paar dagen heb ik niks meer van Skye gehoord en om eerlijk te zijn, begin ik me toch wel zorgen te maken. Niet dat ik niet een dag zonder haar kan. Er zijn wel eens weken bij waarin we zo in ons schoolwerk opgaan dat we elkaar doordeweeks helemaal niet zien.
We sturen elkaar wel altijd een berichtje, dat hebben we enigszins afgesproken: we zouden elkaar minstens één berichtje per dag sturen, of het nou een "welterusten", een "hoe is het?" of een "x" is, het maakt niet uit. Zo weten we in ieder geval dat het goed gaat met elkaar. Laten we zeggen dat ik dan met een gerust hart kan gaan slapen. Afgelopen dag heb ik geen oog dicht gedaan, ik kon alleen maar aan haar denken en of alles wel goed met haar is.
"Nog geen bericht van je meisje?" James ploft naast me neer op de bank. "Nee, ik maak me echt zorgen" mompel ik als antwoord, kijkend naar buiten.
"Ze heeft een ander gast! Hoe vaak heb ik het wel niet tegen je gezegd?! Je moet opzoek naar een ander man. Je mist alle lol met een vriendin als je op de universiteit zit" zegt James, overdreven handgebaren bevestigen zijn verhaal.
"Neem dat feestje van laatst: je zat de hele avond op een bank, met een glaasje cola-" "Je weet dat ik het niet zo heb op a-" "Dat je niet zo houdt van alcohol" mokt James me met een verdraaide stem. "Je laat het staan omdat zij niet drinkt, je gaat niet uit omdat zij dat niet leuk vindt... zou je ook stoppen met ademen omdat zij dat niet leuk vindt?!" Hij is nu overgegaan op schreeuwen. Zal me niet verbazen als de hele gang ons gesprek kan horen.
"Wat voor een vergelijking is dat man?! Uitgaan en drinken maken mij niet gelukkig, zij wel James. En aangezien jij op het moment geen zin hebt om een goede vriend te zijn, ga ik maar naar haar toe" Met een verheven stem laat ik duidelijk merken dat ik kwaad op hem ben, ook al ga ik niet over naar geschreeuw.
Ik sta op van de bank en loop naar de gang.
"Ja, vlucht maar weer naar haar toe, zoals je altijd doet. Ze heeft je helemaal in haar macht man, dat je het niet doorhebt" Kwaad draai ik me naar mijn vriend om. Ik pak hem bij zijn kraag en duw hem met misschien net iets te veel kracht tegen de muur. Oeps.
"De enige die hier vlucht, ben jij; degene die al zo lang voor een meisje valt die hem niet ziet staan, dat maar elk weekend een ander neemt om de pijn zogenaamd te verzachten. Wie ben jij om je te bemoeien met mijn leven?" Voor een laatste keer duw ik hem nog een keer tegen de muur, waarop ik hem loslaat en met mijn jas de deur uit ga. "Wat een eikel. Wie denkt ie wel niet dat ie is?"
Wat in gedachten verzonken loop ik het kleine stukje naar de flat waar Skye woont. Wat was ik graag bij haar ingetrokken toen haar kamergenoot vertrok, maar helaas, jongens en meisjes gescheiden.
Na een korte wandeling kom ik aan bij het gebouw waar een groot aantal meiden die aan de universiteit studeren verblijven. Ik hou de deur open voor een meisje. Ze leek nogal moeite te hebben met het open maken van de deur door de vele tassen die ze in beide handen draagt. "Bedankt" Vriendelijk lacht ze me toe. Ik knik even, een bescheiden lach op mijn gezicht. "Graag gedaan"
Ze kijkt me even aan. "Je weet dat dit het vrouwen complex is?" Met opgetrokken wenkbrauw kijkt ze me aan. "Ja, dat weet ik. Ik kom hier voor mijn vriendin" antwoord ik. "Oh, okay. Uhm... Ik moet gaan, maareh, misschien zie ik je nog is?" Ze steekt een hand naar me uit. Om niet onbeschoft over te komen neem ik haar hand aan. "Brooke" stelt ze zichzelf voor. "Zayn"
"Misschien tot een andere keer" zegt ze nog voordat ze wegloopt. Eventjes schud ik mijn hoofd. Vreemd.
Met twee treden tegelijk ren ik de trappen op. Als ik eindelijk op haar verdieping aan gekomen ben, loop ik rechtstreeks naar haar deur.
Zachtjes klop ik met mijn knokkels op de zwarte deur. Geen antwoord. "Skye?" Ik klop iets harder op de deur. "Skye? Ik Ben het, Zayn. Doe alsjeblieft open" Nog steeds geen antwoord. "Skye?!" Op het moment ben ik aan het schreeuwen, maar nog geen antwoord.
Mijn hand leg ik op de deurklink. Mijn ogen worden groot van verbazing als de deur gewoon open is. Met een lichte duw staat de deur wagen wijdt open.
"Wat?"