Spaces Between Us - One Direction

136

Harry Styles pov
Ik klop zachtjes op de deur van Liam zijn kamer. "Ga weg!" hoor ik van achter de deur.
Ik zucht en open de deur. "Ik zei: 'ga weg!'" roept Liam. "Liam, ik wil alleen even met je praten." zeg ik en loop de kamer verder in. "Ik niet." zegt Liam. "Wil je dan op zijn minst luisteren naar wat ik te zeggen heb?" vraag ik en trek een wenkbrauw op.
Liam zucht, maar geeft verder geen antwoord.
"Liam, ik mis je echt als vriend. We hebben al weken niet meer normaal gesproken." zeg ik. "Dat heb je zelf gedaan." zegt Liam. Ik schud mijn hoofd.
"Je weet dat dat onzin is. Ik kan er niks aan doen dat Estelle voor mij gekozen heeft. Het spijt me daar echt heel erg voor." zeg ik. Liam staat op van zijn bed. "Nee, het spijt je helemaal niet! Je doet dit allemaal expres!" roept Liam die dreigend naar me toe komt lopen. "Nee Liam. Ik hou echt van Estelle, ziels veel. En Liam ik zou graag willen dat je blij bent voor Estelle en mij." zeg ik. "Je was niet alleen mijn beste vriend, maar ook die van Estelle." voeg ik er aan toe.
Liam blijft stil.
"Je hebt gelijk." zegt Liam, na wat lijkt een oneindige stilte. "Wat?" vraag ik zacht. "Ik denk dat... Dat je gelijk hebt. Als ik eerlijk ben heb ik jou en Estelle ook gemist." zegt Liam. "Als vrienden dan." voegt hij er snel aan toe.
"Maar je moet ook begrijpen dat het mij pijn doet dat Estelle niet de mijne is." zegt Liam. "Ik begrijp dat." zeg ik.
"Maar ik zou graag willen proberen jullie weer als vrienden te hebben." zegt Liam.
Ik glimlach. "Meen je dat?" vraag ik, een beetje verbaasd. "Ja, ik meen het. Om eerlijk te zijn heb ik ons hele groepje gemist. Ik zat hier net en dacht terug aan de leuke tijden die we met zijn allen hebben meegemaakt. Ik vind dat daar nog veel meer tijden bij moeten komen." zegt Liam die me een knuffel geeft.