Spaces Between Us - One Direction

95

Louis Tomlinson pov
Ik zucht eens diep.
Ik moet toe geven, het plan loopt tot nu toe nog zoals ik het had gehoopt. Ik had het wel verwacht, maar niet gehoopt.
Ik loop naar de keuken en zie dat Harry alles heeft laten staan. Ik zucht diep. "Ik had ook niks anders verwacht." mompel ik en begin met het opstapelen van de borden.
Ik pak ook nog het bestek en de bekers en begin dan met het afspoelen van alles.
"Louis, doe je nou alleen de afwas?" Estelle komt de keuken ingelopen. "Ja, als er niemand is die het doet moet ik het wel doen." zeg ik en pak een droogdoek om alles af te drogen. "Laat me je helpen." zegt Estelle die de droogdoek afpakt en begint met het afdrogen van de borden. Ik glimlach. "Bedankt Estelle." zeg ik en pak nog een droogdoek om Estelle te helpen.
"Ik vind het echt heel erg wat er tussen Harry en jou is gebeurd." zeg ik om de stilte te verbreken.
"Weet je, ik had het ergens wel aan zien komen. Hij was altijd al een klootzak, dat veranderd niet zomaar in een dag" zegt Estelle. "Daar heb je wel gelijk in." Geef ik Estelle gelijk.
"Fijn dat jullie zoveel van me houden." ik draai me om en zie Harry staan. Hij heeft een appel in zijn handen, waar hij een hap uit neemt.
"Niemand houd van jou." zegt Estelle die door gaat met het afdrogen van de borden.
Ik zie in Harry zijn gezicht dat er ergens toch iets breek bij hem maar hij herstelt zich snel. "Zal wel." zegt hij waarna hij de appel in de prullen bak gooit en weg loopt.
"Estelle, was dat niet een beetje te..?" vraag ik. "Wat? Hij vraagt er zelf om. Geloof me, hij heeft een groot genoeg ego, hij kan dat echt wel aan." zegt Estelle. "Als een vreemde het zou zeggen zou hij er zich ook niks van aan trekken." voegt Estelle er aan toe.
"Maar jij bent geen vreemde. Ondanks alles denk ik dat je nog steeds veel voor hem betekent." zeg ik.