Zover weg en zo dichtbij (flikken maastricht story)

Hoofdstuk 1

Met een klap sloeg hij het dossier dat voor hem lag dicht. Hij was zo klaar met deze dag.
'Doe eens rustig man' keek Eva over haar beeldscherm heen naar haar partner die de hele dag al niet te genieten was geweest. Wat er met hem aan de hand was wist ze ook niet, maar hij was stik chagrijnig.
'Ik ben er klaar mee' maakte hij aanstalten om naar huis te vertrekken.
'En mag ik nog meerijden' begon ze haar spullen ook maar op te ruimen. Als hij nog steeds zo was als vanmorgen dan moest ze haast maken. Bijna was hij zonder haar naar het bureau vertrokken aangezien hij alles te lang vond duren.
'Als je op schiet' was ook deze keer zijn antwoord.
'Bijna klaar' probeerde ze hem gerust te stellen dat hij echt niet zo heel lang op haar zou hoeven wachtte.

'Waarom ga je niet even en stukje rijden. Lekker ontspannen' stelde ze voor toen ze achter elkaar aan de trap afliepen naar de keuken.
'Wil je me weg hebben' fronste hij zijn voorhoofd.
'Nee dat niet. Maar je bent de hele dag al zo opgefokt. Ik dacht kan je even ontspannen. Dat vind je toch altijd zo fijn, lekker rijden, nergens over na hoeven denken' gebruikte ze zijn woorden waarom hij er zo van hield.
'Kan' haalde hij zijn schouders op. Zo'n slecht idee was het niet.
'Dan zorg ik voor het eten' voegde ze er nog aan toe.
'Ik weet niet of dat nou zo'n goed idee is' schudde hij afkeurend zijn hoofd. Zijn partner en eten maken, dat was een combinatie die niet samen ging.
'Ik kan iets halen' haalde ze haar schouders op in de wetenschap dat hij daar gelijk in had.
'Ik haal wel wat op de terug weg' wilde hij haar er niet mee opzadelen. En als hij toch was rijden was het een kleine moeite.
'Ik had heus geen chinees gehaald' grijnsde ze in de wetenschap dat hij haar goed genoeg kende.
'Het is goed met je' kon hij nu toch een beetje lachen. 'Wat ga jij in de tussentijd doen' realiseerde hij zich dat zij dan alleen achter zou blijven.
'Rondje doen' hield ze haar hardloopschoenen in de lucht.
'Je kan ook meegaan' stelde hij haar voor.
'Hoeft niet. Volgende keer' schudde ze haar hoofd. Ze wist dat hij gewoon even behoefte had om er alleen op uit te zijn, en dat gunde ze hem.
'Ik ga gewoon lopen en dan douchen en dan ben jij ook alweer bijna terug' stelde ze hem gerust dat ze niet zolang alleen zou zitten.
'Oké tot straks dan' was hij al gereed om te vertrekken.
'Tot straks' riep ze hem nog na terwijl ze haar schoenen nog aan moest trekken voordat ook zij kon vertrekken.

Bedankt voor jullie leuke reacties 💕