Zover weg en zo dichtbij (flikken maastricht story)

Hoofdstuk 53

Langzaam aan ging het weer beter. Het gemis bleef. Maar dat was in het begin met Frank ook zo geweest. Maar ze wist daardoor dat het minder zou worden. Ze zou hem nooit vergeten, maar de pijn en het gemis zouden dragelijk worden. Stukje bij beetje probeerde ze haar leven weer op te pakken en gelukkig had ze daarbij veel steun van Marion. Die alles eraan deed om te zorgen dat Eva haar leven weer op de rit kreeg. Of het nou boodschappen doen was of een maaltijd voor haar maken. Niks was haar teveel, als haar vriendin maar weer de oude werd.
'Eva' werd ze bij haar baas geroepen. Die had haar in het begin alle ruimte gegeven om weer goed te kunnen functioneren. Ze zat er absoluut niet op te wachten om allebei haar rechercheurs kwijt te raken.
'Heeft u een zaak' hoopte Eva van harte dat dan de reden was dat ze moest komen. Terwijl ze vreesde voor het andere. Datgene dat al die tijd al in lucht hangt, maar waar ze absoluut niet aan wil denken.
'Kom even zitten' schudde Mechels dan ook tot haar teleurstelling haar hoofd. Dat kon maar één ding betekenen. Ze zou een nieuwe partner krijgen. Na al die tijd, was het over, Mechels had iemand gevonden die aan alle voorwaarden voldeed. Dan zei ze weleens wat van Eva, dat die zoveel eisend was, maar Mechels zelf was ook niet zomaar tevreden.
'Wanneer komt 'ie' maakte Eva duidelijk dat ze wel wist wat haar boven het hoofd hing.
'Ik heb nog geen partner voor je' schudde Mechels wederom haar hoofd.
'Oh' was Eva daar uiterst verbaasd over. Waarom moest ze dan op kantoor verschijnen.
'Weet je nog die overval met die zogenaamde politie' begon Mechels uit eindelijk aan haar verhaal.
'Ja' zuchtte Eva duidelijk hoorbaar. Het zat haar nog altijd dwars dat ze die zaak niet had weten op te lossen. Het was de eerste zaak die ze deed zonder Wolfs dat was dus extra frustrerend omdat het net leek of ze dus niet zonder hem kon. Gelukkig had ze daarna geregeld zaken wel in haar eentje weten op te lossen.
'Ze zijn opgedoken in Kerkrade' vervolgde Mechels haar verhaal waardoor ze meteen weer Eva haar aandacht had.
'Opgedoken, of hebben ze, ze daar ook weten te pakken' zat ze op het puntje van haar stoel. Als dit haar kans was om de zaak alsnog op te lossen zou ze hem met beide handen aangrijpen. Ze rustte nooit voordat een zaak geheel was opgelost.
'Opgedoken. Ze werken daar aan de zaak' voorzag Mechels haar van de informatie. 'Ik werd gebeld door de chef daar omdat ze hadden gehoord dat wij hier ook zo'n overval hebben gehad' vertelde Mechels verder. 'Ik heb ze beloofd dat ze ons dossier vandaag nog zouden krijgen en dus wil ik dat jij het gaat brengen' knikte Mechels dat, dat haar ordes waren.
'We kunnen het toch faxen' fronste Eva die er duidelijk geen zin in had. Alleen een dossier brengen, als ze mee zou mogen werken aan de zaak dan was het een ander verhaal geweest.
'Jou mond zegt meer dan het fax apparaat is het niet' schudde Mechels haar hoofd. 'Zoek dat dossier op en breng het langs. Vandaag nog' waren haar strikte ordes. Zo was het en niet anders. En dus zat er voor Eva niks anders op dan te doen wat haar opgedragen was.

Vandaag flikken friday🤗🤗