Zover weg en zo dichtbij (flikken maastricht story)

Hoofdstuk 26

Na het nog een dag te hebben volgehouden, en de daarop volgende ongemakkelijke sfeer die er in de Ponti hing, hield ze het echt niet meer uit. Niet dat Wolfs nog een poging gedaan had, hij was er zeker van dat als ze het nog wilde dat ze er dan zelf maar mee moest komen. Twee afwijzingen waren hem wel genoeg geweest. Maar het was fijner geweest als ze gewoon open had gezegd dat ze er niet meer achter stond dan steeds maar te zeggen dat ze zo moe was. Dan zei ze iets over zijn slechte smoes, maar die van haar waren niet veel beter. Het was hem wel duidelijk, ze wilde het niet meer en dat was pijnlijk. En het was de sfeer dus ook niet bepaald ten goede gekomen. Het was eigenlijk best wel ongemakkelijk geweest vandaag. Vandaar dat hij ook maar weer een stukje was gaan rijden en bij zijn dochter langs was geweest. En hij had besloten dat als het morgen nog steeds zo ongemakkelijk was, hij haar er maar gewoon mee zou confronteren. Hij had in feite toch niks te verliezen, en de gezelligheid was nu ook ver te zoeken.
Juist op dat moment dat hij erover piekerde ging langzaam zijn slaapkamerdeur open.
'Wolfs' stapte Eva voorzichtig fluisterend zijn kamer binnen. Voor hetzelfde geldt was hij toch al in slaap gevallen al kon ze zich dat haast niet voorstellen. Ze had hem een halfuurtje geleden naar bed horen gaan terwijl ze al die tijd peinzend in haar eigen bed had gelegen. Ze moest zich niet zo aanstellen. Zij had dit ook gewild, en wilde het eigenlijk ook nog steeds. Ze moest haar gevoelens maar gewoon de baas blijven. Wolfs zou haar toch nooit zo leuk vinden als dat zij hem vond en dus moest ze zich van haar zelf er overheen zetten en dan konden ze gewoon vrienden blijven. En werkpartners natuurlijk. Dat was ook niet geheel onbelangrijk.
'Eef' richt hij zich vragend half overeind waarbij hij steunt op zijn ene arm.
'Ik dacht ehm' twijfelde ze nog steeds of ze dit wel moest doen of niet.
'Wat is er' knipte hij het lampje naast zijn bed aan. Zijn partner stond immers niet zomaar ineens in zijn kamer. Al begon er wel lichtelijk iets te dagen toen hij haar gewaagde outfit zag. Ze had niet meer aan dan haar slipje en een oud overhemd van Frank dat ze tot net onder haar borsten had vast geknoopt waardoor haar blote buik zichtbaar was. Hij kon dan ook niet ontkennen dat hij onmiddellijk een verlangen op voelde borrelen. Had ze enig idee wat ze op dit moment met hem deed? Of deed ze het juist daarom? Om hem helemaal gek te maken. Afwachtend keek hij haar dan ook aan, al was hij er zeker van dat er iets van de opwinding die hij voelde zichtbaar moest zijn geweest. Al was het in zijn ogen die hij met geen mogelijkheid meer van haar los kreeg. Ze was zo verschrikkelijk aantrekkelijk, en mooi en alles wat hij nog maar meer kom bedenken.