Zover weg en zo dichtbij (flikken maastricht story)

Hoofdstuk 58

Sorry, maar het kan natuurlijk niet allemaal weer gelijk koek en ei zijn he tussen die twee ☺️

Ook al wist ze dat ze weinig kans maakte, toch waagde ze het erop. Mevrouw de Vries was in dit geval de enige die haar helpen kon.
'Mevrouw van Dongen, ik dacht dat u al weg was' keek ze verrast op toen Eva na een klopje op de deur in haar kantoor verscheen.
'Eh ja ik was mijn jasje vergeten' was Eva haar verklaring. 'En toen besefte ik me dat ik u geen gedag had gezegd' maakte ze het verhaal nog iets mooier.
'Bedankt dat je gekomen bent, en we houden je uiteraard op de hoogte' knikte de Vries haar vriendelijk toe.
'Fijn. Bedankt' knikte Eva ook.
'Mag ik u nog iets vragen' draaide ze zich weer om voordat ze het kantoor uit was gelopen.
'Ga je gang' knikte de Vries goedkeurend.
'Het gaat om Wolfs' kon ze beter maar gelijk ter zake komen. 'U weet dat hij mijn partner was in Maastricht' vulde ze zelf al in.
'Ja' bevestigde de Vries vragend. Geen idee waar de rechercheur naar toe wilde.
'Heeft u zijn adres' besloot Eva er niet langer om heen te draaien.
'Zijn adres' werd er vanachter het bureau gefronst. 'Je weet dat ik dat niet mag verstrekken' schudde de Vries haar hoofd.
'We waren echt de beste vrienden, maar ik heb zoiets stoms gedaan en ik heb nooit de kans gekregen om het uit te leggen' verklaarde Eva waarom ze dit gevraagd had. Ze dacht dat het beter was om openheid van zaken te geven, als ze ook maar enigszins kans wilde maken dat ze zou krijgen wat ze wilde.
'Ik heb net met hem geprobeerd te praten, maar hij wil niet eens naar me luisteren. Alstublieft u bent de enige die me helpen kan' gaf ze de hoop niet op.
'Het spijt me' bleef de Vries alleen onverbiddelijk waardoor Eva toch iets anders moest bedenken.
'Ik mag ook geen misbruik maken van het politiesysteem' haalde ze daarom haar schouders op. Misschien dat de Vries dan de noodzaak ervan in zag.
'Je meent het wel serieus he' begon het mevrouw de Vries te dagen, hoe belangrijk het voor Eva was.
'Wolfs was naast Marion eigenlijk nog de enige die ik had, en ik heb het zo verschrikkelijk verpest, ik wil gewoon dat hij weet dat ik het meen dat ik er spijt van heb, zodat ik het misschien ook los kan laten' knikte Eva bevestigend.
'Ik kan je het niet geven, maar ik kan natuurlijk wel even weggeroepen worden' knikte de Vries uit eindelijk.
'Bedankt' was de vreugde bij Eva enorm dat ze nu toch kreeg wat ze wilde.
'Geen woord over dit gesprek' legde ze Eva wel nog even op. 'En zorg dat je weg bent als ik zo terug kom' sprak ze haar streng toe waarna ze haar kantoor verliet zodat Eva snel het adres van haar voormalig partner op kon zoeken. Of ex-partner zoals ze haar hier noemde, vriend, partner klonk toch een stuk beter.