Zover weg en zo dichtbij (flikken maastricht story)

Hoofdstuk 56

Ze had het dossier nog altijd niet op tafel gelegd. Nu was het tenminste nog steeds van haar.
'Wat hebben jullie' keek ze Koster vragend aan.
'Het is nu onze zaak Eva, had jij hem maar moeten oplossen, dan hadden wij nu geen overval gehad' was Wolfs zijn partner voor. Hij kende Eva goed genoeg om te weten dat ze zich met de zaak wilde bemoeien, maar dat ging dus echt niet gebeuren.
'Ik heb nog steeds het dossier hier he' wees Eva hem erop dat zij nog steeds alle bevindingen in haar bezit had.
'En dat ga je nu aan ons geven, daarvoor ben je tenslotte helemaal hierheen gereden, en dan kan je daarna weer lekker terug rijden naar Maastricht' hield Wolfs zijn hand op.
'Dat jullie elkaar haten is één, maar we zijn hier aan het werk en volgens mij willen we allemaal hetzelfde. Dat deze zaak word opgelost' deed Koster nu ook zijn mond open nadat hij het tafereel even gevolgd had. Dit ging niet opschieten zo.
'Dus. Eva' keek hij haar vragend aan. Die naam had hij zijn partner immers horen gebruiken.
'Van Dongen' wees Eva hem terecht. Niks gaf hem het recht om haar voornaam te gebruiken.
'Van Dongen excuus. Het dossier' liet hij zich niet uit het veld slaan.
'Doe ermee wat jullie willen' smeet ze het op het bureau voor haar.
'Ho ho ho' werd ze vervolgens tegen gehouden  weg te lopen.
'Ja wat. Je wilde het toch hebben' haalde ze haar schouders op.
'Mondelinge toelichting, anders had je het ook kunnen faxen' was het weerwoord waarna ze zuchtend toch maar weer ging zitten.
'Jeetje, ben jij altijd zo pittig' was Koster duidelijk van haar onder de indruk.
'Ik zou kunnen zeggen, vraag het hem, maar hij heeft mij uit zijn leven verbannen, dus grote kans dat hij geen idee heeft waar je het over hebt' haalde ze haar schouders op doelend op Wolfs.
'Jullie haten elkaar echt he' keek hij van de één naar de ander.
'Hij haat mij, niet andersom' wees Eva hem erop. Wolfs had het dan wel niet met zoveel woorden gezegd, maar waarom was hij anders weggegaan, waarom had hij anders niks meer van zich laten horen, waarom deed hij anders nu nog steeds zo bot tegen haar.
'Ik heb dat nooit gezegd hoor' speelde Wolfs dan ook de onschuld zelve.
'Zullen we maar beginnen' sloeg Koster gauw het dossier open voordat Eva en Wolfs weer begonnen te kibbelen. Het was hem wel duidelijk dat er het één en ander speelde tussen deze twee. De sfeer was niet te harden en dan vooral niet vanaf de kant van zijn partner. Al vanaf het moment dat Eva de afdeling bij hun was opgelopen was zijn humeur helemaal omgeslagen. En het was duidelijk dat hij er alles aan deed om haar zo snel mogelijk weer weg te hebben, maar ze hadden toch echt eerst haar bevindingen nodig. Dus hoe eerder ze daarmee aan de slag gingen, hoe eerder ze zou vertrekken en dan kon Floris tenminste ook weer een beetje ontspannen. Want zo was er niet met hem te werken.