Zover weg en zo dichtbij (flikken maastricht story)

Hoofdstuk 68

Terwijl ze zich alles behalve goed voelde zat ze naar haar beeldscherm te staren. Ze had zich in jaren niet zo slecht gevoeld. Behalve met die situatie met Wolfs toen, maar dat was anders rot voelen.
'Gaat het wel goed met jou' was het Marion ook opgevallen.
'Voel me gewoon niet zo lekker' haalde Eva haar schouders op.
'Eet je wel goed' was dat het eerste dat bij Marion op kwam. Eva was immers niet zo'n keukenprinses.
'Bami en pizza vallen vast niet onder goed' haalde Eva met een kleine glimlach wederom haar schouders op. Heus niet dat ze dat elke avond at, maar wel vaak.
'En je wekelijkse kookavondje met Fleur dan. Of eten jullie dan ook slechte dingen' grapte Marion. 'Ik dacht dat Fleur wel een beetje de kook skills van haar vader had' was ze daar toch juist wel zeker van. Eva was vol enthousiasme geweest toen ze met Fleur gegeten had.
'Ik heb Fleur al weken niet meer gezien' sloeg de uitdrukking op Eva haar gezicht totaal om. Van haar lach, die de laatste tijd steeds vaker weer op haar gezicht te zien was, was nu geen enkel spoor meer. Allen maar pijn en verdriet straalde ze uit. Net toen Marion er zeker van was dat het weer beter met haar vriendin ging.
'Oh, en heb je haar gebeld dan of een berichtje gestuurd' was Marion hierdoor uit het veld geslagen.
'De eerste week had ik haar 's middags geappt of we iets later konden afspreken maar ze reageerde niet. Ik dacht dat het oké was en dat ik haar 's avonds zou zien. Maar ze is niet gekomen' was Eva haar antwoord op Marion haar vraag. 'Ik heb nog gestuurd of alles goed was, maar weer geen reactie' liet Eva beteuterd haar hoofd hangen. Ze had echt gedacht dat het weer helemaal koek en ei was tussen Fleur en haar. Ze hadden al twee keer eerder samen gekookt en gegeten, totdat Fleur dus ineens niets meer van zich liet horen.
'Waarom heb je niks gezegd' vroeg Marion zich hardop af. Elke week opnieuw dacht ze dat Eva op donderdagavond met Fleur samen at, maar niks was dus minder waar.
'Het is toch ook niet belangrijk' haalde Eva wederom haar schouders op. 'Ik heb dit zelf veroorzaakt. Misschien heeft Wolfs haar wel meer verteld, en haat zij me daarom nu ook' was Eva haar verklaring erop.
'Doe niet zo idioot gek. Jij komt vanavond bij mij eten, en ik ga voor je koken. Een gezonde maaltijd, met verse groente' was Marion haar besluit. 'Vitamientjes heb je nodig' verzekerde ze Eva ervan.
'In bami zit ook groente' moest die toch nog even eigenwijs zijn. Het was heus niet zo dat ze geen groente meer aangeraakt had. Soms kocht ze ook weleens zo'n kant en klare maaltijd in de supermarkt. Maar dat ging ze Marion niet vertellen. Samen eten was een stuk fijner dan alleen in de stille keuken van de Ponti te zitten. En een vers bereidde maaltijd was altijd nog lekkerder dan zo eentje uit de supermarkt. Dus ze zou zeker geen nee zeggen.