Zover weg en zo dichtbij (flikken maastricht story)

Hoofdstuk 12

Met twee koppen thee in haar hand liep ze naar het bureau van haar beste vriendin.
'Je kunt vast wel een kop thee gebruiken' zette ze de ene mok naast haar neer terwijl ze de andere tussen haar handen klemde.
'Lekker dank je wel' keek Marion even opzij waarna ze dankbaar glimlachte.
'Sorry voor gisteren' bood Eva haar excuus aan. Ze had er echt wel spijt van dat ze zo rot tegen haar gedaan had, en ook Wolfs had haar er vanmorgen nog even op geattendeerd dat ze echt haar excuus moest maken. Wolfs, zucht. Wat was het vanmorgen nog fijn geweest in bed. Hoe lief hij voor haar was. Hoe zijn handen haar lichaam streelde, hoe hij lieve dingen tegen haar zei, hoe fijn zijn lippen kusjes op haar lichaam gedrukt hadden. Het ging echt veel te ver, dat wist ze maar al te goed. Zo ga je niet om met je werkpartner. Maar het was zo verdomd fijn, Wolfs is zo verdomd fijn.
'Dat is wel goed joh. Ik heb ook weleens mijn dag niet toch' leek Marion het alweer vergeten te zijn.
'Jawel, maar dan nog doe je niet zo bot tegen mij zoals ik wel tegen jou deed' was Eva van mening.
'Heb je Wolfs ook je excuus aangeboden' wilde zij alleen maar weten.
'Ja tuurlijk' knikte ze instemmend. 'Maar Wolfs heeft mij altijd alles al vergeven' grijnsde ze omdat ze wist dat het waar was en ze zei het hard genoeg dat hij het ook horen zou.
'Maar voor mij haal je geen kop koffie' schudde hij dan ook zijn hoofd.
'Ik heb aangeboden de vaatwasser te doen, maar dat hoefde niet' haalde ze haar schouders op terwijl ze hem zag lachen. Hij zat haar gewoon te plagen.
'Jij knippert één keer met je ogen en alles is weer goed he. Hoe krijg je het voor elkaar' schudde Marion ongelovig haar hoofd.
'Dat moet je Wolfs maar vragen' was het nu Eva haar beurt om haar schouders op te halen. Ze had echt geen idee waarom Wolfs haar altijd alles zo makkelijk vergaf. Het kwam in elke geval niet door de seks, die hadden ze toen tenslotte nog niet gehad.
'Eva is echt niet zo rot als iedereen denkt' was zijn weerwoord.
'Ik weet wel dat Eva zo niet is' nam Marion het voor haar op. 'Maar zeg één ding dat zij doet waaruit blijkt dat ze je waardeert. Ze kookt niet voor je, ze doet geen boodschappen, ze doet de afwas niet' somde Marion op die wel erg nieuwsgierig was.
'Ze doet mijn was' haalde Wolfs zijn schouders op.
'Was je zijn onderbroeken' schoot Marion in de lach.
'Wat is er mis met mijn onderbroek' riep Wolfs verontwaardigd uit.
'Als er kikkers op staan niet zoveel' kon Eva het niet voor zich houden. Fleur had een tijdje geleden echt van die belachelijke boxers voor haar vader gekocht, die Eva hem nooit niet aan zag trekken, maar om het tegendeel te bewijzen had hij er mee over de gang gelopen nadat hij was wezen douchen.
'Ho stop dit wil ik niet weten' gierde Marion.
'Het zijn maar onderbroeken hoor' haalde Eva haar schouders op. 'Jij was Frits zijn onderbroeken toch ook' vond ze het niet meer dan normaal.
'Frits is mijn zoon' was Marion haar weerwoord.
'Ja dus, Wolfs en ik wonen in hetzelfde huis, moet ik zijn onderbroeken laten liggen dan' vond Eva dat pas raar.
'Eva heeft slipjes met kant eraan' deed Wolfs er nog een schepje bovenop.
'Wolfs' riep ze dan ook verontwaardigd uit.
'Ik doe ook weleens de was' haalde hij zijn schouders op.
'Ik vind dit een heel raar gesprek' schudde Marion lachend haar hoofd.
'Je begon er zelf over' haalde Wolfs nogmaals zijn schouders op. 'Ik kan ook zeggen dat Eva mijn bed verschoond maar dan is dat weer raar' deed hij er nog een schepje bovenop.
'Ik verschoon jou bed helemaal niet' riep ze uit voordat Marion echt dingen zou gaan denken.
'Stofzuigen klinkt zo gewoontjes' gaf hij uiteindelijk maar toe.
'Ik haat jou' kon ze dat niet zeggen zonder te lachen. Ze hadden zich weer vreselijk misdragen onder werktijd.

Sorry voor weer een late update, het is deze week een beetje druk en chaotisch maar wil me toch aan mijn woord houden om elke dag een update te doen.