Zover weg en zo dichtbij (flikken maastricht story)

Hoofdstuk 71

Terwijl Marion inmiddels zelfs al bijna haar tweede kom leeg had, was Eva met pijn en moeite op de helft van haar eerste kom, die nu ook nog eens hartstikke koud was door haar getreuzel.
'Ik moet je iets vertellen' legde ze plots haar lepel op de tafel. Ze kon er niet meer tegen, ze wist heus wel dat Marion allang door had dat er iets aan de hand was. En ze haatte het als mensen dan aan haar vroegen of er iets was, maar dit haatte ze ook. Het doen alsof. Dat was misschien nog wel erger.
'Ik luister' legde ook Marion haar lepel neer waarna ze knikte dat ze luisterde.
'Het ligt niet aan jou eten dat ik zo ziek was, en dat ik elke dag zo misselijk ben' begon Eva haar betoog. Zo dat was er in elk geval vast uit.
'Het maakt niet uit wat ik eet, wat ik drink, ik word echt overal misselijk van. En ik ben ook niet gek hoor, ook al wilde ik het in eerste instantie gewoon niet geloven' ratelde ze verder zonder dat Marion de kans kreeg om ook iets te zeggen.
'Ik ben zwanger' floepte ze het er vervolgens uit. 'Maar volgens mij weet je dat allang' luchtte het haar op dat ze het nu gedeeld had.
'Ik had een vermoedde, maar ik kon het niet plaatsen, tenzij je mij iets niet verteld hebt' knikte Marion dat ze daar gelijk in had.
'Als iemand jou het geluk gunt na Wolfs ben ik het wel. Waarom heb je me niks verteld' was Marion er verheugd over.
'Er is niemand anders' schudde Eva beschaamd haar hoofd. Alsof het nog niet erg genoeg was dat ze zwanger was.
'Wanner heb je voor het laatst seks gehad dan. Acht maanden geleden met Wolfs of zo. Dan ga je al bijna bevallen' was Marion haar theorie.
'Nee twee maanden geleden' schudde Eva haar hoofd terwijl ze hem zo rood als een tomaat voelde worden. 'Ongeveer denk ik' voegde ze er vervolgens aan toe.
'Weet je dan wel wie de vader is, als je al niet eens weet wanneer het precies was' grapte Marion. Dit was totale waanzin, Eva was zo helemaal niet.
'Eef' drong ze vervolgens aan toen het stil bleef. 'Oké dat was een lullig grapje, maar ik vind dat gewoon niks voor jou. Maar ik begrijp het ergens ook wel. Ik bedoel wij vrouwen hebben ook zo onze behoeftes en... ' ratelde nu Marion maar door.
'Marion' snoerde Eva haar dan ook de mond. Ze draafde nu echt door. Ze zou echt niet zomaar met elke willekeurige vent het bed in duiken, dat zou Marion toch wel moeten weten. Ze dacht dat haar vriendin haar wel beter kende dan dit.
'Sorry' hield Marion dan ook accuut haar mond dicht. Ze was te ver gegaan, had teveel gezegd.
Zoiets zou Eva nooit doen. Hoe kon ze dat nou ook denken. Eva was een keurige jonge vrouw. Maar hoe ze dan wel zwanger was geraakt was haar wel een raadsel. Ze had er werkelijk geen idee van.