Zover weg en zo dichtbij (flikken maastricht story)

Hoofdstuk 78

Het was voor Eva wel duidelijk dat Fleur haar niet meer zag zitten. Zonder dat ze wist wat er aan de hand was, koos ze partij voor de vriendin van Wolfs. Nog niet eens voor haar vader zelf.
'Zo wij waren nog niet klaar' richtte Wolfs zich alweer op Eva.
'Je dochter is belangrijker, en je relatie ook' schudde Eva haar hoofd.
'Jij draagt ook mijn kind' schudde Wolfs nu ook zijn hoofd. 'En ik heb één keer deze fout gemaakt, maar dat doe ik echt niet nog een keer' pakte hij nu haar beide handen vast.
'Je hoeft dit niet te doen. Ik heb er vrede mee' schudde Eva nu haar hoofd.
'Je begrijpt het niet' zocht Wolfs oogcontact.
'Niet wegkijken' pakte hij vervolgens haar kin beet om haar weggedraaide gezicht terug te draaien.
'Hou hier mee op Wolfs' klonk Eva wanhopig. Ze was eindelijk over hem heen en nu deed hij zo.
'Dat kan ik niet' klonk Wolfs bijna net zo wanhopig. 'Ik hou van jou' drukte hij zijn lippen op die van haar. Hij had zich nu wel lang genoeg ingehouden, en als ze het niet horen wilde dan moest ze het maar voelen. In eerste instantie leek ze te schrikken van zijn actie, maar al gauw zoende ze hem terug.
'Wolfs' probeerde ze hem te onderbreken.
'Je hoeft alleen maar te zeggen dat je ook van mij houd' kuste Wolfs haar opnieuw. Veel intenser deze keer, alsof hij al zijn liefde voor haar erin lag. Toen ze hem wederom gewoon terug kuste besloot hij de volgde stap te zetten. Zijn arm gleed naar haar rug om haar dichter tegen zich aan te trekken waarna hij zijn tong tegen haar lippen liet glijden, die ze gewillig opende zodat hij haar mond kon verkennen.
'Ik hou ook van jou' kwam er vervolgens half hijgend uit toen ze beide naar adem snakte.
'Maar we zijn de afgelopen maanden zover uit elkaar gegroeid' was ze bang dat het nooit meer zo zou worden, als dat het altijd tussen hem geweest was.
'Dat kunnen we weer opbouwen' haalde hij zijn schouders op. Niks zou hem ervan weerhouden, hij had er echt alles voor over om haar terug te krijgen. 'Als ik het goed heb, wilde je niks van mij weten toen ik net in Maastricht was' herinnerde hij haar eraan.
'Dat was anders' schudde ze haar hoofd. 'Toen kende ik je nog helemaal niet, en toen bleek je wel mee te vallen' kon ze niks anders bedenken, want ze wist maar al te goed dat hij daar gelijk in had.
'Dan leren we elkaar opnieuw kennen. Rustig aan. Stapje voor stapje. We hebben geen haast toch' had hij de perfecte oplossing.
'Behalve dat er over zeven maanden een kind uitkomt' kon Eva het niet laten een sarcastische opmerking erover te maken.
'Zeven maanden is lang. Maar ik doelde meer op onze relatie. Ik wil jou Eef en ik ga het niet nog een keer zeggen' dwong hij haar er toe.
'Ik wil jou ook' gaf ze uiteindelijk dan ook toe. 'En nu' keek ze hem afwachtend aan.
'Nu moet ik het eigenlijk aan Merel vertellen. Maar ze zei dat ik niet te snel moest beslissen, dus stel ik voor dat ik vanavond gewoon hier blijf' drukte hij wederom zijn lippen op die van haar.
'En als ik dat niet wil' twinkelde haar ogen ondeugend.
'Dat wil jij wel, let maar eens op' hield hij haar vast om nooit meer los te laten. Nooit meer zou hij haar laten gaan.