Zover weg en zo dichtbij (flikken maastricht story)

Hoofdstuk 24

Ondanks dat hij omgedraaid was had hij nog steeds geen woord gezegd. Alsof hij op nog meer verontschuldigingen wachtte. Zo voelde het voor Eva in elk geval.
'Ik had het niet op jou af moeten reageren. Sorry' voegde ze er dus nogmaals aan toe. Alles in de hoop dat hij weer tegen haar zou gaan praten. En dat terwijl ze eigenlijk precies hetzelfde bij hem had gedaan. Ze had hem dood gezwegen, maar nu hij het bij haar deed, vond ze het ineens niet zo leuk meer. En dat wist hij. Juist daarom ook dat hij de spanning er even in hield. Zodat ze heel nadrukkelijk zou merken wat ze bij hem had gedaan. Terwijl haar pijn doen het laatste was wat hij wilde, maar hij had geen keus. Zij had hem ook pijn gedaan en dat zou ze weten ook. En hij wist dat die boodschap zo wel zou overkomen op zijn partner.
'Misschien moeten we het ook gewoon niet meer doen' haalde ze wederom haar schouders op.
'Heb je er spijt van' werden zijn ogen groot terwijl hij nu voor het eerst echt iets zei.
'Dat niet' schudde ze zacht haar hoofd.
'Het was je eigen voorstel' was hij er niet geheel van overtuigd.
'Dat weet ik wel' knikte ze dan ook. 'In elk geval niet meer voor we naar het werk moeten' stelde ze haar mening bij.
'Het is bijna weekend' grijnsde hij uitdagend.
'Alleen als we het beide willen' voegde hij er vervolgens aan toe toen hij haar geschrokken gezicht zag. Maar het leek hem wel wat. De hele dag samen met haar bed, haar aanraken, haar strelen, met haar vrijen, haar kussen.
'Zijn we nu weer oké' durfde ze het hem bijna niet te vragen.
'Kom hier gekkie' was hij van zijn stoel opgestaan waarna hij zijn armen spreidde om die om haar heen te slaan.
'En voortaan gewoon op tijd gaan slapen he' grapte hij in de wetenschap dat ze dit echt niet had willen missen.
'Als jij me dan met rust laat' twinkelde haar ogen dan ook.
'Alsof jij dat gewild had' riep hij dan ook gespeeld verbaasd.
'Als jij gewoon gestopt was' knikte ze zo overtuigend mogelijk.
'Hoe moet ik stoppen als ik naast zo'n mooie vrouw in bed lig, die mij net een geweldig hoogtepunt bezorgd heeft' deed hij er nog een schepje bovenop omdat hij wist dat ze dit niet horen wilde.
'Nou Wolfs' gaf ze hem dan ook een pets tegen zijn buik aan.
'Au nu moet je goed maken' trok hij een pruillip.
'Je kan het leuk vertellen. Niet meer als we moeten werken' schudde ze stellig haar hoofd.
'Dan nog steeds moet je het goed maken' schudde hij zijn hoofd terwijl hij haar stevig tussen zijn armen hield zodat ze niet zomaar van hem weg kon lopen.
'Een heel klein ietsepietsie beetje' deed hij nog een ultieme laatste poging.
'Zeg dan gewoon dat je een kusje wilt' drukte ze haar lippen op die van hem voor een heel klein en vluchtig kusje waarna ze zich uit zijn armen bevrijdde en terug naar de trap toe liep.
'Ik ga slapen, tot morgen' liet ze hem alleen achter waarna ze haar weg naar boven vervolgde.