Zover weg en zo dichtbij (flikken maastricht story)

Hoofdstuk 10

Fris en fruitig sprong ze nog geen halfuur later alweer naast hem op de bank.
'Zo beter' hing ze het haar gezicht voor het zijne zodat zijn zicht op het televisiescherm werd belemmerd.
'Eeheef' probeerde hij dan ook om haar heen te kijken.
'Oeh ben je nou chagrijnig omdat ik je oud heb genoemd' vond Eva het nog steeds wel grappig.
'Je bent echt heel vervelend. Was jij niet moe' schudde Wolfs zijn hoofd.
'Ik heb nu genoeg energie' schudde ook Eva haar hoofd. 'Ik had of moeten slapen of moeten hardlopen maar niet allebei' was haar verklaring dat ze daardoor nu zo energiek was.
'Daar zijn we mooi klaar mee' was Wolfs nu degene die zuchtte.
'Nou mag jij ook niet zo gemeen doen' schudde Eva haar hoofd dat Wolfs nu degene was die een beetje humeurig was.
'Ik doe niet gemeen, maar nu kan je straks weer niet slapen' was hij van mening.
'Nou daar weet ik anders wel iets op' schoof ze dichterbij hem.
'Ohja' fronste Wolfs vragend zijn voorhoofd.
'Ja' begon ze de knoopjes van zijn overhemd al los te knopen.
'Moet dat nu' keek hij even bedenkelijk opzij of ze dit echt nu wilde.
'Ik heb eigenlijk best wel zin ja' kroop ze op zijn schoot waarna ze haar lippen op die van hem drukte.
'Hm oké' had hij eigenlijk weinig keus meer. Met Eva zo op zijn schoot kon hij geen kant meer uit. En daarnaast liet Eva er ook geen gras over groeien toen ze haar shirt al over haar hoofd heen trok gevolgd door het hemdje dat ze eronder droeg. Dat ze überhaupt nog zoveel aan had getrokken nadat ze was wezen douchen verbaasde hem dan ook. Dit aanbod kon hij dan ook niet weigeren, Eva die ermee kwam dat ze zin had gebeurde niet zo heel erg vaak. Het was eigenlijk altijd van hem afkomstig. Dan wilde ze ook wel, maar een enkele keer had ze geweigerd, maar ze kwam er bijna nooit zelf mee. Dat gaf dan ook wel aan hoe groot haar behoefte wel niet moest zijn.
'Ik ben hier he' merkte ze op dat hij er met zijn gedachte niet bij was.
'Denk je dat ik dat niet weet' stortte hij zich vol op haar borsten die zich nu op de perfecte hoogte bevonden nu ze op zijn schoot zat.
'Daar leek het wel op ja' liet ze zich niet uit het veld slaan.
'Oh Eef' gingen ze al snel helemaal in elkaar op daar op de bank. Wolfs zijn broek hing nog op zijn enkels, geen van beide hadden ze de moeite genomen om het helemaal uit te trekken terwijl Eva bovenop zijn schoot zat en zich helemaal liet gaan.
'Pfoe dat had je toch niet willen missen' plofte Eva weer naast hem neer.
'Pff Eef' had Wolfs er niet meer woorden voor. Beide waren ze totaal uitgeblust, helemaal buiten adem hingen ze dan ook naast elkaar op de bank.