Zover weg en zo dichtbij (flikken maastricht story)

Hoofdstuk 27

Het liefst had hij haar meteen zijn bed in getrokken, maar hij hield zich in. Het moest van haar komen, als ze dat inderdaad wilde. Zij had hem al twee keer afgewezen en dus weigerde hij om nogmaals een poging te wagen.
'Ik dacht misschien mag ik bij jou slapen' had ze wel door dat hij op haar wachtte.
'Slapen' fronste hij zijn wenkbrauwen of dat het enige was waar ze voor kwam. Met alleen slapen zou hij echt geen genoegen nemen. Dan zou ze hem nu gek maken door zo hier in zijn kamer te staan en dan zou hij alleen naast haar mogen liggen. Echt niet dat, dat gebeuren ging.
Dan ging ze maar mooi in haar eigen bed slapen.
'Misschien ook wel iets meer' knoopte ze het onderste knoopje dat vast zat langzaam los waardoor de onderkant van haar borsten al zichtbaar werd. Dit was echt zo niks voor haar, maar ze wist ook wel dat ze het van hem nu niet meer hoefde te verwachten. Ze had hem al twee keer afgewezen en dat zou hij echt geen derde keer laten gebeuren. Ze moest dus wel.
'Of wil je niet' stopte ze met los maken van de knoopjes. Misschien had hij zich wel bedacht en wilde hij nu niet. Of wilde hij haar terug pakken door haar nu ook af te gaan wijzen en dan stond zij hier zowat voor hem te strippen.
'Ik zou kunnen zeggen, kom erbij' hield hij het dekbed een klein stukje omhoog. 'Maar ik denk dat dit me beter bevalt' wees hij haar kant uit.
'Wat bedoeld u precies meneer Wolfs' ging ze recht voor hem staan bij het voeteneinde. Heel even had ze gedacht dat hij haar inderdaad weg zou sturen, maar het was haar al snel duidelijk dat hij dat niet van plan was. Hij daagde haar juist uit, wilde zien hoe ver ze zou gaan.
'Misschien moet je me nog iets meer overtuigen' hapte hij niet te snel toe. Zou ze nog een knoopje los maken.
'A of b' klom ze op het voeteinde waar ze op haar knieën bleef zitten.
'Hmm b' koos hij uit uiteindelijk al had hij geen idee waarvoor hij koos al knoopte ze al gauw het volgende knoopje los. 'En als ik nu a zeg' twinkelde zijn ogen ondeugend.
'Het was of a of b' schudde ze lachend haar hoofd terwijl ze over hem heen kroop.
'Misschien moet je nu eerst even iets terug doen' trok ze de deken van hem af.
'Er zitten geen knoopjes aan' doelde hij op het hemd dat hij droeg.
'Dan doe je hem maar uit' liet ze zich omvallen waardoor ze nu bovenop zijn bovenbenen zat.
'Oh is dat zo' vroeg hij eigenwijs.
'Wilde je a nou ook nog' sloeg ze haar armen uitdagend over elkaar.
'Jij bent echt gemeen' lachte hij om haar aanpak waarna hij toch overstag ging en zijn hemd over zijn hoofd heen uit trok.
'Jij vind mij helemaal niet gemeen' boog ze een beetje naar voren.
'Niet gluren he' sloeg ze gauw haar hand op haar overhemd zodat hij niks meer kon zien.
'Jij bent wel gemeen' kreeg hij het er helemaal warm van. Ze zat hem gewoon enorm uit te dagen. Kijken hoever ze gaan kon, tot hij zich niet meer in kon houden. Maar hij zou dit spelletje gaan winnen, daar was hij zeker van. Tenzij ze weg zou lopen, dan zou hij zich gewonnen geven. Want ze ging nu niet weg voordat ze zijn behoeftes vervuld had. Ze had hem zelf helemaal gek gemaakt en dat wist ze maar al te goed.