Zover weg en zo dichtbij (flikken maastricht story)

Hoofdstuk 21

Binnen een kwartier rende ze de trap af naar beneden.
'Wolfs ben je klaar' probeerde ze ondertussen haar laarzen dicht te krijgen.
'Nu wel' vouwde hij haar boterham dubbel die hij haar nu aanreikte.
'Nog brood smeren ook' schudde ze afkeurend zijn hoofd.
'Ja he, ik ga geen honger zitten lijden' was zijn excuus terwijl hij haar naar boven volgde. 'Seks maakt hongerig' at hij ondertussen zijn eigen boterham op.
'Nou' beet ze hem toe terwijl ze voor hem uit naar buiten liep. Niet iedereen hoefde dat te horen.
'Het is toch zo' haalde hij nonchalant zijn schouders op dat het hem niet deren kon.
'Jij had die overheerlijke boterham met kaas ook echt niet willen missen' doelde hij op hetgeen wat hij haar net gegeven had en wat ze al bijna op had.
'Ik had best zonder gekund' ontkende ze dat ook zij eigenlijk wel honger had gehad. Een tweede boterham had er dan ook nog prima bijgepast, maar helaas, ze had er maar één gekregen omdat ze er 's ochtends altijd maar één at.
'Nou ik niet' bleef Wolfs er ook bij terwijl hij de auto startte en ze alsnog, wel veel te laat, de straat uitreden.

'Eef' houd hij zijn collega tegen om uit te stappen als hij de auto goed en wel tot stilstand heeft gebracht.
'Ja wat' kijkt ze afwachtend opzij. Ze wil nu gewoon aan het werk, begrijpt hij dat niet of zo.
Maar voor ze daar over kan beginnen heeft hij zijn lippen al op die van haar gedrukt.
'Wolfs' trekt ze zich geïrriteerd van hem los. 'We zijn bij het bureau idioot' stapt ze kwaad de auto uit. Hoe haalt hij het in zijn hoofd om haar hier te gaan kussen.
'Er is hier helemaal niemand hoor' maakte hij haar erop attent dat niemand het gezien zou hebben. Al ging het haar daar helemaal niet om.
'Je doet dat hier gewoon niet' maakte ze hem duidelijk waarna ze met flinke passen richting de ingang liep. Op naar een nieuwe werkdag.

'Zo kijk die doornroosjes eens' werden ze opgemerkt door hun collega's toen ze de afdeling opliepen. Eva ver vooruit haar collega, ze had de deur niet eens voor hem open gehouden.
'Hoe zou jij eruit zien als Mechels je wakker belt' bleef Wolfs bij zijn verhaal.
'Maar wel eerst wezen douchen' werd hij erop gewezen.
'Anders moet ik lopen' schoof hij de schuld af op zijn partner.
'Ik wil echt niet weten wat jij dan uitgespookt hebt' werd er ongelovig geschud.
'Is maar beter ook van niet' deed Wolfs er tot grote woede van Eva nog een schepje bovenop.
'En daarmee heb je Eva ook de hele nacht uit der slaap gehouden waardoor jullie nu beide te laat zijn. Dat jij nog met die man in één huis woont' werd het gesprek alleen maar erger.
'Eva kan mij niet missen he' zette hij een mok koffie op haar bureau neer.
'Als kiespijn' kon ze zich nu niet meer inhouden. Ze irriteerde zich mateloos aan haar partner die het niet leek te deren dat ze te laat waren, maar er vooral heel grappig over deed.
'Misschien kan je beter even helpen' attendeerde ze hem dan ook op het werk dat hen nog te doen stond. Hij wist dan ook al gauw dat het menens was en hij maar beter aan de slag kon gaan voordat zijn partner echt finaal zou ontploffen. Die leuke, lieve en grappige Eva die ze vanmorgen nog was geweest, was nu nergens meer te bekennen. Ze was nu weer gewoon haar eigen zelf. De bikkel harde Eva.