Zover weg en zo dichtbij (flikken maastricht story)

Hoofdstuk 5

Nog voordat ze zich ook nog maar bewogen heeft, heeft Wolfs al door dat ze wakker aan het worden is.
'Goedemorgen Eef' streelt hij haar dan ook zacht over haar rug heen.
'Ik slaap nog' mompelt ze terug. Ze slaapt tenslotte ook nog meer dan dat ze wakker is. Maar het gevoel is te fijn om hem te negeren.
'Echt niet' grinnikte hij dan ook.
'Ik heb niet eens bewogen' begreep ze niet hoe hij wist dat ze wakker aan het worden was.
'Je gaat een beetje urmen en dan doe je zo, en dan word je wakker' deed hij na wat hij haar altijd hoorde doen met haar mond.
'Niet' ontkende ze het omdat het eigenlijk gênant was dat ze zo wakker werd, en dat hij dat wist.
'Hoe laat is het' keek ze om zich heen of het al ochtend was.
'We hebben nog even voor de wekker gaat' liet hij zijn hand van haar rug naar haar zij glijden.
'Mooi, kan ik nog even slapen' kroop Eva alleen alweer gauw tegen hem aan.
'Of iets anders' drukte hij zijn lippen in haar hals.
'Heb jij gisteravond niet genoeg gehad' dacht ze er grinnikend aan terug hoe uitgeput ze beide waren geweest.
'Ik heb nu weer genoeg energie' schudde hij zijn hoofd terwijl hij haar op haar rug rolde en haar daarna kuste.
'Uhm Wolfs' was Eva het er niet mee eens.
Maar Wolfs liet zich niet tegenhouden en zakte wat af zodat hij haar borsten kon kussen. Iets waar ze toch wel van genoot en haar armen om hem heen sloeg.
'Gatver je bent nog steeds vies' trok ze haar handen al gauw terug.
'Nee dit bed is vies en nu ben ik dus weer vies' schudde hij lachend zijn hoofd. 'We moeten dus toch nog douchen' deed hij een nieuwe poging haar zover te krijgen.
'Nee Wolfs' bleef ze erbij terwijl ze zich uitrekte.
'Dan ga ik wel vast douchen, kan jij nog even luieren' drukte hij nog een kus op haar lippen waarna hij het bed uitsprong.
'Moet ik je roepen als ik klaar ben' hield hij halt bij de deur.
'Ik zie je hier wel' schudde ze haar hoofd waarna ze nog even diep onder de deken kroop. De deken die naar hem rook. De man die zij zo lief had.

'Jij kan hoor' schrok ze op toen hij in enkel zijn boxer alweer in de slaapkamer stond.
'Oh eh ja' kwam ze slaperig overeind.
'Hier' raapte hij haar hemdje op die hij vervolgens naar haar toe gooide. Ze had immers alleen haar slipje aan en hij wist dat ze zo niet uit bed zou komen. Al had hij er absoluut geen bezwaar tegen. In zijn ogen was niemand zo mooi als zij.
'Dank je' trok ze het gauw over haar hoofd heen waarna ze ook maar op stond uit bed en de rest van haar kleren bij elkaar raapte voordat ze zich naar de badkamer begaf. Hier spreidde hun levens zich weer. Ze zouden gewoon aan het werk gaan alsof er niks tussen hun had plaats gevonden. Dat was er in bed gebeurde bleef daar. En niemand die daar iets vanaf wist. Zodra ze uit bed waren, dan waren het gewoon weer Wolfs en Eva, de werkpartners, de beste vrienden en de huisgenoten.