Zover weg en zo dichtbij (flikken maastricht story)

Hoofdstuk 42

Het was Marion gelukt om haar vriendin mee naar beneden te krijgen waar ze thee voor hen beide had gezet. Hopelijk zou Eva nu echt wat kalmeren en kon ze haar vertellen wat er nu daadwerkelijk gebeurd was, wat Wolfs had doen besluiten om zijn spullen te pakken en te vertrekken.
'Gaat het weer een beetje' besloot Marion het over een andere boeg te gooien dan weer gelijk te vragen wat er gebeurd was.
'Ik ben zo stom geweest Marion' begon Eva nu dan ook uit zichzelf erover. 'Wolfs zei dat 'ie gevoelens voor me heeft. En dat lachte ik weg, omdat ik dacht dat hij een grapje maakte. We zijn tenslotte vrienden, partners' lichtte ze uiteindelijk toe wat er was voorgevallen.
'Wolfs zei dat hij gevoelens voor je heeft en jij lachte daarom' fronste Marion haar wenkbrauwen.
'Ja nou, ik bedoelde het niet zo' verdedigde Eva zichzelf.
'Nee, je probeerde te verbloemen dat jij ook gevoelens voor hem hebt' trok Marion nu haar wenkbrauwen omhoog.
'Nee helemaal niet' verdedigde Eva zich wederom terwijl ze ook wel wist dat haar vriendin wel beter wist dan dit.
'Maar waarom kwam hij daar ineens mee dan. Hij heeft dat niet zomaar gezegd' was Marion er zeker van.
'Hij dacht schijnbaar dat het wederzijds was' haalde Eva haar schouders op. Ze ging Marion echt niet vertellen dat Wolfs en zij het bed met elkaar deelde. Wat moest haar vriendin daar dan wel niet van denken.
'Dat denkt iemand niet zomaar' nam Marion daar dan ook geen genoegen mee.
'Het was gewoon stom oké' sprongen de tranen Eva alweer in de ogen.
'Maar het is duidelijk dat je dit ook niet gewild had. Maar dan had je dus moeten zeggen dat je ook gevoelens voor hem had, waarom heb je dat niet gedaan' voerde Marion de druk op. 'En niet zeggen dat je geen gevoelens voor hem hebt Eva' wees ze haar vriendin erop dat ze daar geen genoegen mee zou nemen.
'Dan is alles kapot' liet haar jongere vriendin haar hoofd hangen. 'Maar nu is ook alles kapot' voegde ze er zelf maar vast aan toe voordat Marion dat zou doen.
'Hoezo alles kapot. Jullie zijn hartstikke gek op elkaar dat ziet iedereen' was Marion het er dan ook niet mee eens.
'Dan kunnen we geen partners meer zijn Mar. Ik wil niet met iemand anders moeten werken. Wolfs is de beste, wij zijn de beste. Ik kan met niemand werken zoals met hem' maakte ze haar vriendin duidelijk.
'Als je moet kiezen tussen werk of liefde Eva' schudde Marion afkeurend haar hoofd. 'En ik weet hoe belangrijk je werk voor je is, maar ik dacht dat Wolfs minstens zo belangrijk voor je was' wees ze Eva terecht.
'Dat weet ik ook wel, maar het was gewoon een soort van bescherming. Ik dacht als ik zeg dat het niet wederzijds is dan kunnen we gewoon samen blijven werken en verandert er niks' haalde Eva haar schouders op.
'Maar nu is Wolfs weg' attendeerde Marion haar op de waarheid alsof ze dat zelf niet wist.
'Het enige wat je nog kan doen is hem alsnog zeggen dat het wederzijds is en dat je bang was om daar eerlijk over te zijn' was Marion haar oplossing.
'Dan moet 'ie wel eerst terug komen, of zijn telefoon opnemen, of mijn berichtjes lezen' liet Eva opnieuw haar hoofd zakken waarna er weer een lading tranen uit haar ogen drupte. Ze had het zo verkeerd aangepakt.