Zover weg en zo dichtbij (flikken maastricht story)

Hoofdstuk 29

Uitgeput lagen ze verstrengeld in elkaar op het matras.
'Wat vind je nou van mij' wilde Eva het toch eigenlijk wel graag weten. Wat nou als hij ging zeggen dat ze behalve prachtig zoals hij haar eerder genoemd had, ook nog mooi of nog erger zou vinden. Wat als bleek dat hij toch wel degelijk dezelfde soort gevoelens voor haar heeft als die zij voor hem heeft.
'Ik vind jou een mooie vrouw' knikte hij zonder enige schaamte. Het was ook gewoon de waarheid.
'Mooi als in mooi of wat' nam ze er geen genoegen mee.
'Gewoon mooi als in mooi' was het antwoord dat ze daarop kreeg. 'Als ik je niet mooi zou vinden, dan zou ik dit echt niet met je doen hoor. Zelfs niet met een vuilniszak over mijn kop' grapte hij om haar duidelijk te maken hoe mooi hij haar vond. 'Zou jij zoiets doen met iemand die je walgelijk vind dan' kaatste hij de bal terug.
'Nee natuurlijk niet' schudde ze direct haar hoofd.
'Dus ik ben ook mooi' hoorde ze hem gewoon grijnzen.
'Je bent niet lelijk nee' ging ze niet geheel mee in hetgeen wat hij wilde horen. 'En je bent ook gewoon altijd lief voor me, en zorgzaam' tekende ze figuurtjes met haar vinger op zijn borst. Het was misschien niet heel stoer, maar behalve op zijn mooie felblauwe ogen, en dat hij er best oké uitzag, was ze ook op zijn innerlijk gevallen. Misschien zelfs nog wel meer daarop. In eerste instantie zou ze hem zo voorbij lopen, maar hij was gewoon zo ontzettend lief voor haar. Daardoor was ze van hem gaan houden, meer dan van een gewone vriend.
'En jij bent koppig, en eigenwijs' lachte Wolfs expres.
'Maar dat vind jij helemaal niet erg' schudde ze lachend haar hoofd.
'Nee dat is waar' knikte hij dat ze daar gelijk in had.
'Maar je zegt nooit dat je me mooi vind' floepte het eruit voordat ze er erg in had. Wat moest hij nu wel niet van haar denken.
'Ik wil je niet in verlegenheid brengen. Maar als jij dat graag wilt' was zijn redenatie geweest. En daarbij was het toch ook gewoon raar om tegen je beste vriendin en werkpartner te zeggen dat je haar mooi vind?
'Nou ja, als we gewoon zo zijn' doelde ze op de positie waarin ze zich nu bevonden.
'Als we vrijen' knikte hij dat hij begreep waar ze op doelde.
'Ik voel me zo'n object' biechtte ze op hoe ze erover dacht. 'Even vrijen en hup klaar' was ze van mening.
'Het is wel meer dan dat hoor. Ik bedoel, ik vind het wel gewoon echt heel fijn of zo hoor' schudde Wolfs zijn hoofd dat hij haar zo absoluut niet zag.
'En als ik jou soms eens hoor' boog hij voorover om zijn lippen in haar hals te drukken waarna hij langzaam zijn lippen verplaatste naar het plekje net achter haar oorlel.
'Wo-lfs' kreunde ze ineens licht zoals hij wist dat zou gaan gebeuren. Dat was haar gevoelige plekje en als hij haar daar kuste dan kon ze helemaal niks meer en dat wist hij maar al te goed.
'Dat bedoel ik maar' herhaalde hij zijn handeling grinnikend. 'Zeg maar eens dat, dat niet fijn is' blies hij zacht zijn adem uit in haar hals.
'Ik vind dat ook heel fijn' bekende ze dan ook meteen. Als hij haar daar kuste werd ze echt helemaal week.
'Dat weet ik wel' vervolgde hij zijn weg op weg naar haar lippen.
'Hmm ik ben wel echt moe nu' hield ze hem tegen verder te gaan toen ze zijn handen haar borsten voelde omvatten. Ze hadden er immers al een behoorlijke vrijpartij op zitten.
'Dan gaan we lekker slapen' liet hij zijn handen over haar rug heen glijden waarna hij haar wat dichter tegen zich aantrok. Lekker dicht tegen elkaar aangeplakt.
'Slaap lekker lieve Eef' drukte hij nog een kusje op haar lippen waarna hij ook zijn ogen sloot.
'Slaap lekker Wolfs' nestelde ze zich goed in tussen zijn armen waarna ze zich al snel in een diepe slaap voelde zakken.