Zover weg en zo dichtbij (flikken maastricht story)

Hoofdstuk 59

Wat een aflevering gister he 😱

Ze had van Mechels vrijaf gekregen, ze had haar gezegd dat ze er een dagje uit van wilde maken nu ze toch in Kerkrade was. Wat moest ze nu in Maastricht nog gaan doen, het was al middag en dus had Mechels het prima gevonden. Al had ze de hele middag niet echt veel nuttigs gedaan. Ze had wat door het park gelopen en daar op een bankje gezeten, ze was een broodje gaan halen, maar dat was eigenlijk ook het enige. Eva was er helemaal het type niet voor om de hele middag door het centrum heen te slenteren, laat staan om te gaan shoppen. Alleen van het woord al kreeg ze de koude rillingen. Maar ze had toch wat moeten doen om de tijd te doden tot Wolfs klaar zou zijn met werken.
Om half zeven rijd ze dan ook de straat in waar hij moet wonen. Hij zou nu toch wel thuis zijn uit het werk vandaan? Anders had ze al die tijd voor niks doorgebracht in deze stad.
Ietwat nerveus drukt ze de bel in van het huis waar hij zou moeten wonen volgens zijn dossier.
'Hoe kom jij hier' schrikt Wolfs zich duidelijk rot.
'Wolfs niet gelijk de deur dichtdoen. Alsjeblieft' zet ze haar hand tegen de deur aan.
'Hoe weet je dat ik hier woon. Heb je het politie systeem misbruikt' was hij niet gek. En hij wist waar Eva toe in staat was.
'Dat heb ik niet gedaan' ontkende Eva het in dit geval.
'Hoe weet je het dan' nam Wolfs er geen genoegen mee.
'Dat zeg ik niet, maar ik heb het systeem niet misbruikt. Ik wil mijn baan niet kwijt' maakte ze hem duidelijk dat ze zo ver ook weer niet zou gaan. Dan had ze dat immers al veel eerder kunnen doen.
'Ik wil dat je me met rust laat' leek Wolfs er genoegen mee te nemen.
'Als je naar me geluisterd hebt' beloofde Eva hem.
'Eén keer vernederd worden door degene waarvan je dacht dat je die kon vertrouwen is wel genoeg' stond Wolfs er alleen niet om te springen.
'Het is nooit mijn bedoeling geweest om je te vernederen of te kwetsen, maar ik was bang' verdedigde Eva zichzelf.
'Bang om je kwijt te raken, ik had echt wel door dat er meer was, en ik dacht als ik doe alsof er niks is dan veranderd er ook niks, en dan hoef ik ook niet bang te zijn om je kwijt te raken. Maar nu ben ik je alsnog kwijt' koste het haar moeite om hem te vertellen hoe het werkelijk zat. 'Ik wilde mijn partner, mijn beste vriend niet kwijt' liet ze haar hoofd hangen. Hij hoefde niet te zien dat ze hier elke dag nog pijn van had, omdat ze hem zo miste.
'Dus je werk was belangrijker dan mij' knikte hij afkeurend.
'Dat is niet waar, ik zeg toch dat ik het zo niet bedoeld heb. Je overviel me, ik wist gewoon niet wat ik moest doen, en toen ik besefte dat wat ik wel gedaan had dat, dat verkeerd was, toen was je weg' verweet ze hem op haar beurt.
'Jij ging hardlopen, niet ik' schudde hij zijn hoofd.
'Om na te denken. Ik wilde met je praten, maar je was weg, ik heb uren op je zitten wachten, ik heb doodsangsten uitgestaan omdat je niet thuis was gekomen, het was zelfs een opluchting toen Mechels 's ochtends zei dat je, je ziek gemeld had. Toen wist ik tenminste dat er niks gebeurd was. En vervolgens heb je al je spullen uit de Ponti gehaald zonder ook nog maar iets van je te laten horen. Of denk je soms dat mij dat niet gekwetst heeft' gooide Eva al haar frustratie eruit. Hij kon haar wel van alles gaan verwijten, maar hij was geen haar beter.

Jaja ze praten weer met elkaar ☺️