Zover weg en zo dichtbij (flikken maastricht story)

Hoofdstuk 55

Ze klopte even kort op de deur. Ze wist dat Mechels het immers niet kon waarderen als je onaangekondigd binnen kwam lopen, en dus was het ook gewoon gewoonte om eerst even aan te kloppen.
'Binnen' klonk er dan ook al snel.
'Van Dongen, recherche Maastricht' stelde ze zichzelf voor nadat ze het kantoor binnen stapte waar een klein vrouwtje achter het bureau zat.
'Oh ja u komt het dossier brengen' keek ze verheugd op. 'Hoofdinspecteur de Vries' stelde ze zich eveneens voor.
'Ehm ja ik heb het hier' had ze het nog altijd onder haar arm geklemd zitten.
'Ik zal de rechercheurs die op deze zaak zitten er even bij roepen' knikte ze waarna ze aanstalten maakte om richting de deur te lopen.
'Ik zou graag deel uitmaken van het team dat de zaak onderzoekt' hield Eva haar tegen.
'Hm Maastricht he' keek ze haar over haar brilletje heen aan voordat ze de deurklink omlaag gebracht had waarna Eva bevestigend knikte. Alsof dat er iets mee te maken had waar ze vandaan kwam.
'Je bent de ex-partner van Floris' keek ze nog altijd bedenkelijk.
'Ik heb met Wolfs gewerkt ja' kon ze niet anders dan dat beamen. 'Maar ik heb er geen problemen mee' voegde ze er gauw aan toe.
'U licht mijn mensen in, en overhandigd hen het dossier, daarna kunt u terug naar Maastricht. Als we de overvallers hebben dan hoort u dat vanzelf wel' knikte ze waarna alsnog de deur openging en ze Wolfs en zijn partner erbij riep.
'Mevrouw van Dongen uit Maastricht' stelde ze Eva voor.
'Was zij je partner' grapte de man die naast Wolfs stond.
'Ja' rolde hij duidelijk zichtbaar met zijn ogen.
'Ik had het wel geweten hoor' grapte de man nogmaals.
'Koster' kreeg hij een dodelijke blik van zijn baas toegeworpen.
'Sorry mevrouw' knikte hij vervolgens braaf.
'Koster en Floris eh Wolfs' gebaarde ze Eva vervolgens wie ze voor zich had.
'Mevrouw van Dongen heeft het dossier voor jullie en zal met jullie haar bevindingen bespreken zodat jullie daarmee aan de slag kunnen' deelde ze vervolgens de ordes uit. Zo was het en niet anders, dat was wel duidelijk. Terwijl Eva er nog over piekerde of ze toch nog een manier kon bedenken om alsnog bij het onderzoek betrokken te worden. Ze zou het niet kunnen verkroppen als Wolfs en zijn partner haar zaak zouden oplossen.
'Ga je mee' nam Koster het woord. Wolfs piekerde er niet over om Eva te vragen mee te lopen. Hij zat echt niet op haar bezoek te wachten, dat had hij zijn baas wel duidelijk gemaakt ook toen hij hoorde dat het dossier vanuit Maastricht zou komen. Mechels kennende zou ze iemand sturen en dat was dus inderdaad zo geweest. En van alle mensen daar, moet ze dan uitgerekend de vrouw sturen die hij nooit meer hoefde te zien. Hoe kon het ook anders.