Zover weg en zo dichtbij (flikken maastricht story)

Hoofdstuk 73

Wederom met lood in haar schoenen drukte ze op de belde. Al was het deze keer bij Wolfs en niet bij Marion. Dit was zowaar nog erger, maar ze kon niet anders. Ze wist dat Marion het meteen door zou hebben als ze zou liegen dat ze geweest was, en dat ze dan zelf zou gaan en dan werd het zo waar waarschijnlijk nog erger. Dus kon ze het beter zelf maar doen.
'Hallo' werd de deur geopend door dezelfde vrouw als de vorige keer. Zie je dit was zijn vriendin.
'Ehm sorry' wist Eva meteen niet meer wat ze moest zeggen.
'Kom je voor Floris. Je was hier de vorige keer toch ook' vulde de vrouw zelf al in.
'Ja ehm ja' mompelde Eva maar wat. Had deze vrouw wel enig idee wie zij was? Ze leek zich er in elk geval totaal niet druk om te maken.
'Lief, het is voor jou' brulde ze de gang al in waarna vrij snel daarna Wolfs ook in de gang verscheen alsof hij al onderweg was.
'Ik ga mijn jurk ophalen, zorg je dat je straks weg bent' drukte ze hem op het hart waarna ze langs Eva heen naar buiten toe liep op weg naar haar auto om vervolgens de straat uit te rijden.
'Eva' was Wolfs duidelijk verrast haar weer te zien.
'Shit nee ga je vandaag trouwen' was Eva helemaal van haar apropos.
'Morgen' schudde hij ontkennend zijn hoofd.
'Kut, kut, kut' kneep Eva haar ogen samen.
'Wat doe je hier Eef. Ik dacht dat je me met rust zou laten' herinnerde hij haar aan haar eigen woorden.
'Ja dat weet ik, maar het is belangrijk. En als ik het niet zelf zou doen dan zou Marion het doen en dat wil ik nou ook weer niet' knikte Eva dat ze dat nog wel wist. 'Ik ben hier echt niet voor mijn lol, maar ik moet je iets vertellen' verzekerde ze hem ervan dat het serieus was.
'Het spijt me dat ik je dit nu moet vertellen, uitgerekend de dag voordat je gaat trouwen, maar Marion zegt dat je het recht hebt om het te weten en ik weet dat ze daar ook wel gelijk in heeft dus vandaar dat ik hier ben' draaide ze er enigszins een beetje omheen.
'Nou ik luister' haalde hij onwetend zijn schouders op. Hij ging morgen trouwen, en er was niks dat hem nog in de weg stond.
'Ik ben zwanger en het is van jou. En voordat je denkt dat ik dat expres heb gedaan of zo, we hebben het zonder condoom gedaan de laatste keer. Je weet wel, toen ik hier was. Hier binnen op jou bank' verdedigde ze zichzelf ook meteen maar voordat hij haar ervan kon beschuldigen.
'O' was zijn enkele reactie.
'Nou ja oké bij deze weet je het' was het nu Eva haar beurt om haar schouders op te halen. Ze had veel verwacht, maar deze reactie sloeg werkelijk helemaal nergens op. 'En wees gerust, ik verwacht niks van je, echt helemaal niks. Maar je moest het weten. Je hebt het recht erop' knikte ze waarna ze zich omdraaide en hem verbouwereerd in de deuropening achterliet voordat hij het goed en wel had kunnen laten bezinken. Ze had haar plicht gedaan. En wat hij ermee deed dat was aan hem. Maar ze had hem niet nodig. Ze zou een fantastische moeder worden voor haar kindje. Haar kindje, van haar alleen. Het enige dierbare bezit wat ze nog van Wolfs had, en dat zou ze koesteren.