Zover weg en zo dichtbij (flikken maastricht story)

Hoofdstuk 54

Omdat ik aan het werk ben en mezelf een social media verbod op leg tot dat ik thuis ben (vannacht rond een uur of 12 dus)  veel plezier allemaal!!!

Met tegenzin reed ze over de snelweg richting Kerkrade. Ze was het er nog steeds niet mee eens, maar ze wist ook dat ze geen keus had. En hoe eerder ze het gedaan had, hoe eerder ze terug was en weer gewoon aan har eigen werk kon, als ze daar toch niet mocht helpen. Al kon ze het natuurlijk altijd zelf nog eens proberen als ze daar toch was om het dossier te overhandigen. Het scheelde dat ze er weleens geweest was, waardoor ze in één keer goed zat. Als ze ergens een hekel aan had dan was het wel als ze de weg niet vinden kon. Die keer in Amsterdam nadat ze ruzie met Wolfs had gehad omdat ze met Frank ging trouwen wist ze nog maar al te goed. En dan hulp moeten vragen was nog wel het meest erge.
Nu reed ze dan ook zo het parkeerterrein op waarna ze rechtstreeks de goede kant uitliep. Ze wist nu wel ongeveer waar ze wezen moest dus dat scheelde wel.
'Mevrouw u kunt niet zomaar doorlopen' werd ze bij de balie tegengehouden.
'Ik kom een dossier afgeven' hield ze zuchtend haar politie-id in de lucht. Echt niet dat ze ging staan wachten tot ze geholpen zou worden.
'Weet u de weg' was de vrouw achter de balie het er nog niet helemaal mee eens.
'Ik vind het wel' haalde Eva haar schouders op waarna ze haar weg vervolgde.
Toch wel een beetje zoekend liep ze rond. Ze had gedacht dat ze het feilloos zou vinden maar dat was toch niet helemaal het geval.
'Ik kom een dossier afgeven' sprak ze de eerste persoon aan die ze tegen kwam.
'Hier naar rechts' knikte hij naar de deuropening waarna hij op zijn vingers floot om de aandacht van één van zijn collega's te krijgen.
'Hij wijst je de weg wel' knikte hij haar toe waarna hij zelf ook zijn weg vervolgde en zij maar afsloeg de ruimte in.
'Wolfs' werden haar ogen groot toen ze oog in oog met hem stond.
'Eva' zuchtte hij duidelijk geïrriteerd haar hier te zien. 'Wat kom je hier doen' zat hij duidelijk niet op een bezoekje van haar te wachten.
'Ik kom wat afgeven' doelde ze op het dossier in haar handen.
'Ik had het kunnen weten, geef maar hier' hield hij zijn hand op om het dossier van haar over te nemen.
'Waar is je baas' schudde ze haar hoofd dat ze het hem niet geven ging.
'Daar in dat kantoor, maar zij geeft het ook aan mij, dus kan je het nu ook gewoon gelijk aan mij geven' bleef hij zijn hand ophouden terwijl hij haar de weg versperde.
'Als je dat dossier nog wil, moet je aan de kant gaan' duwde ze zich langs hem heen, echt niet dat hij haar tegen kon houden. En wat hij kon, kon zij ook. Als hij zo bitchie deed, kon hij het terug krijgen ook. Al had ze liever gehad, dat het weerzien wat vriendelijker was verlopen. Al had ze dan liever van te voren geweten dat hij hier zat. Mechels moet dat wel geweten hebben, zou ze haar expres gestuurd hebben dan?