BATAKLIK •Tamamlandı•

6.ACI

Erkenden geldim!
Hepinize keyifli okumalar diliyorum, bol bol yorum bekliyorum.
1300 oy ve 1000 yorum olduğunda hemen bölümü atacağım.💙🖤

Bölüm 6: "Acı"

Debelenip durmaktan daha şimdiden yorulmuştum. Başımda bir şeytan vardı: Kıvanç Ataman. Başımda gücümün leşini yiyen bir akbaba vardı: Çağrı Gür. Ne yapacağımı bilmiyordum, abim için çabalarken açık hedef haline gelmiştim. Çağrı beni onlara karşı kullanmaktan çekinmiyordu. Yüzümü ovuşturdum, kendime sövmek istiyordum.

Elimdeki seyahat çantasını Kıvanç'ın arabasının arkasına atıp Kıvanç'ın yanına bindim. Sabahın köründe arayıp kendime bir seyahat çantası hazırlamam konusunda emir almıştım. Sırtımı arkama yaslayıp gözlerimi kapadım. "Bugün öğlenden sonra okula gitmiyoruz," dedi direksiyonu sola kırarken. "Sonrasında yola çıkacağız."

Hiçbir şey söylemedim. Hala Çağrı'nın söylediği şeyi nasıl yapacağımı düşünüyordum. İhbar ettiğim an bunu yapanın ben olduğumu öğreneceklerdi. Kıvanç'a söylesem... Ah! O beni herkesten önce öldürürdü. Bir an çaresizlikle ağlayacak gibi oldum.

Ne yapacaktım ben?

Kahretsin!

Okula geldiğimizde Kıvanç'la birlikte otoparktan çıkıp sınıfa giden merdivenleri tırmanmaya başladık. Kıvanç bu okul için tam bir kabustu. Kızların istediği bir erkekti. Kabul etmek gerekiyor ki çok yakışıklı bir erkekti. Mavi gözleri, çıkık elmacık kemikleri, inanılmaz gamzeleri ve siyah biçimli kaşlarının üstünde serseri bir edayla dağılmış saçları üst model yakışıklı olmak için yeterliydi. Giyimine diyecek laf yoktu, kesinlikle mükemmel giyiniyordu.

Dışı o kadar büyüleyiciydi ki...

İçine baktığınızda gördüğünüz tek şey göğüs kafesinde kanat çırpan bir şeytan...

İkimiz de farkı sınıflara yöneldik. Dersimizin boş olduğunu içeri girince öğrenmiştim. Kendimi arka sıraya attığımda daha çantamı yeni bırakmışken Çağrı gelip önüme oturdu. Gözlerimi devirip kafamı arkaya attım. "Konuşmamız gerek," dedi bana doğru dönerken.

"Ne istiyorsun?" dedim öfkeyle.

"İhbar işini sen yapacaksın."

"Ortak olduğumuzu sanıyordum," dedim kaşlarımı kaldırırken. "Neden ben yapıyorum?"

"Çünkü abinin kurtulması için bana ihtiyacın var."

"Abimin kurtulması için kime ihtiyacım olduğunu artık bilmiyorum."

"O zaman daha ikna edici bir şey... Ölmemek için bana ihtiyacın var. Eğer yardım etmezsen kendimi de hiçe sayar ortak olduğumuzu söylerim."

"Nasıl yapacağız?" dedim bıkkınca.

"Arayıp söyleyeceksin."

"Sen beni aptal sanıyorsun galiba," dedim arkana yaslanırken. "Onur'un numaramı bulması ne kadar sürer sence? Birkaç saat en fazla. Yeni bir hat al, ben bizzat arayacağım." Çağrı sırıtarak beni inceledi.

"Bak sen... Zeki kız."

Kulaklıklarımı takıp kafamı telefona eğdim. Çağrı da önüne dönmüştü ki aklıma gelen soruyla onu dürttüm. Omzunun üzerinden bana baktı. Masaya doğru eğildim. "Kıvanç'la çok mu yakındınız?" Sırtını duvara verip bana döndü tamamen.

"Çok yakındık."

"Peki... Neden piç kelimesine sinir olduğunu biliyor musun?" Sırıttı.